Խ.
ԳԱՅԼ
ԵՒ
ԷՇ
(40
V=38
I=103
ag)
Գալն
էգիտ
էշ
մի
գէր
եւկամեցաւ
ուտել
զնայ.
եւ
ասէ
էշն.
աղաչեմ
զքեզ,
ովգալ,
հան
զայս
խոցս
'ի
յիմ
սրտէս
եւ
ապայ
ուտես
զիս.
զի
Աստուած
ետ
զիս
'ի
ձեռս
քո
կերակուր.
քանզի
բեւեռչար
հասաւ
յոտս
իմ
եւ
տանջէ
զիս։
Եւ
անցեալ
գալնյետոյ
կողմանէ,
զի
հանցէ
զբեւեռն.
եւ
էշն
ամենայնզամենայն
զաւրութեամբն
իւրով
կիցս
եհան
եւ
եհարզբերան
գալուն.
եւ
ջախջախեցաւ
խամծերք
նորա.
եւգալն
լար
դառնապէս
եւ
ասէ.
յիրաւի
կրեցի
զայսամենայն
վիշտս.
զի
ես
[ի
սկ]զբանէ
մսայգործ
էի.
եւարդ
ո՞յ
արար
զիս
պայթար:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
շատք
լանեւ
ապայշաւեն,
որ
ձեռնայմուտ
'ի
գործ
եւ
յարուըստինչ,
զոր
չեն
ուսել
եւ
չէ
'ի
դէպ
ժամուն
իւրեանցաւգ[տ]այկար:
ԽԱ.
34
C
Գայլն
երթայր
ընդլերամբն
եւ
'ի
գնալն
եգիտ
էշ
մի
կապեալ
'ի
մարգի.
եւասէ
էշն.
գոհանամ
զԱստուծոյ,
որ
եբեր
զքեզ
առ
իս.
եւես
ուրախ
եմ.
զի
կերիցես
զիս
եւ
զերծուցանես
զիս
'իյայս
սուտ
կենացս.
զի
նեղեալ
եմ
այս
չարչարանացս.
ապայ
աղաչեմ
զքեզ
բազում
պաղատանօք.
ողորմեայ
ինձեւ
հանես
'ի
յետին
ոտից
զբեւեռն.
զի
այս
տարի
մի
էինձ,
որ
ոչ
'ի
մահն
եմ
եւ
ոչ
'ի
կեանքն
'ի
ձեռաց
սորայ.
եւ
գայլն
հաւատաց
իշուն.
անցաւ
յետեւ
իշոն,
կուքաշէր
զբեւեռն.
եւ
էշն
էզարկ
աքացովք
եւկոտրտեաց
զատամունքն
գայլին`
ըստ
գրեցելումն,
թէխորտակ[ե]աց
տէր
զժանիս
առիւծոց.
եւ
ելեալ
գնացգայլն
փախստական
եւ
նստեալ
'ի
վերայ
բլրի
մի
եւ
ասացցայնձն
իւր.
ով
անմիտ
եւ
խե¯ւ,
ինչ
մոռացարզխաբէութիւն
եւ
ստութիւն
իշուն
եւ
տուիր
խաբելզքեզ.
քանզի
արժանի
ես,
զոր
կրեցեր,
անխել
եւ
անբախտ.
դու
մսայգործ
ես
եւ
մսայգործի
որդի.
ասա
ինձ,
ո՞վարար
զքեզ
նալբանդ:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
մարդ,
որոչ
կարէ
հասանել`
եւ
ձգտել
անխելք
է.
եւ
արուեստ,
զորչէ
ուսեալ`
եւ
սկսանի
առնել,
շատ
չարչարանք
կրէ.
զիանմտացաւ
եւ
ինքն
զինքն
անհարկ[ա]ցնէ
եւ
անարգէ,
վասն
զի
չէ
պատեհ
փոթով
հաւատալ
ամենայն
բանից
եւքննել
եւ
իմանալ
զճշմարտութիւն։
