Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃՂ. ՏԱՍՆ ԱՅՐ ԵՒ ԿԻՆ
(27 ag=171 D)

Թագաւոր մի 'ի վերայ իւրոյաշխարհին 'ի ժուռ գայր եւ տեսանէր եւ եկն 'ի քաղաքիմի եզեր. Եւ ահա տասն այր եւ կին ունէին զհաց եւզկաթն եւ զգինի. եւ թողեալ զանոյշ կաթն եւ զգինին եւզհացն եւ զաղբն ուտէին եւ զգոզն խմէին. եւ թագաւորնետես իւրեանց անմտութիւնն եւ բարկացաւ. հրամայեաց, թէ սպանէք զդոսա. եւ սպանին:

Ցուցանէ։ Թագաւորն Աստուածէ. եւ այնք որք զկաթն եւ զգինին եւ զհացն թողեալ էին`զաղբն ուտէին եւ զգոզն խմէին, նոքա են որք թողունզսուրբ պսակն եւ զսուրբ ամուսնութիւնն եւ երթանպոռնկին եւ շնան։ Եւ ամենայն որ թողու զիւր սուրբամուսնութիւնն եւ զպատուական անկողինն եւ երթայյայլ կին, որ ոչ է իւրն, նոքա զերդ զայն տասն այրն եւկինն են, որք զաղբն ուտէին եւ զգոզն խմէին։ Եւթագաւորն Աստուած է, որ յաւուր դատաստանինզպոռնիկն եւ զշնացօղն ընդ մարդասպանսն եւ ընդարիւնահեղսն տանջէ, թէ ոչ դառնան եւ ապաշխարեն. որպէս ասէ Պողոս. զշուն եւ զպոռնիկս դատէ Աստուած։