Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ԼԳ. ԾԱՌ Ի ՀՆԴԻԿՍ
(33 V=32 I)

Ծառ մի կայ 'ի Հնդիկս, որկոչի Պորդոկսոն. եւ է ծառն այն մեծ եւ բազմճիւղ. եւամենայն թռչունք երթան եւ բնակին 'ի նմայ եւ 'իհովանի նորա եւ կերակրին 'ի պտղոյ նորա. ապայ որյարտակսն ելանէ 'ի հովանոյ նորա, նայ աւձքխարայմանիք հարեալ սպանցեն զնայ:

Ցուցանէ առակս, [թ]էՔրիստոսն է ծառն կենաց, տեղի եւ հանգիստ ամենայնհաւատացելոց 'ի նայ եւ կերակուր եւ ըմբելի հոգոց է, եւ կոչող եւ մխիթարիչ ամենայն մեղաւորաց. ապայ ովելանէ 'ի հովանոյ նորա` 'ի պատուիրանացն եւ գործէմեղս եւ անզեղջ մնայ, սատանայ` աւձն հարեալ սպանցէզնայ եւ կորընչի:

ԼԳա. 114ag Է ծառ մի 'ի հնդկացաշխարհն եւ ունի պտուղ գեղեցիկ եւ քաղցր. եւ էտերեւալից. եւ ունի շուք գեղեցիկ։ Եւ է 'ի սահմանսնորա իժ օձ բազում. եթէ օձն 'ի մարդկանէ ոք 'ի ծառինտակն գտանէ, չխայթէ. ապա թէ 'ի զատ գտանէ 'ի ծառէն, խայթէ:

Ցուցանէ։ Ծառն Աստուած, եւպտուղն եւ շուքն պատուիրանն Աստուծոյ. եւ օձնսատանայ. եթէ զոք գտանէ 'ի դուրս 'ի պատուիրանէնԱստուծոյ, նա խայթէ, որպէս օձն այն։