Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՀԳ. ԱՂՈՒԵՍ ԵՒ ՍԱՌՆ
(73 V=71 I=36 ag=82 ag=99 B=150 D)

Աղուվէս մի քաղցեալ ետեսսառ եւ պաղ ցանկալի 'ի ձմեռնային աւուրքն եւ սկսաւուտել եւ ասէ. վա՞յ ինձ, զի ահագին է գրգըտելոյս. զիաղաղակս է 'ի գլուխս եւ յատամունս իմ. եւ 'ի փորս իմբնաւ իրք մի ոչ իջանէ:

Ցուցանէ առակս, թէ փառք եւմեծութիւն աշխարհիս միայն զաղաղակն ունի եւըզբաղումն եւ յետոյ ոչ երեւի ուրէք. զի սուտ է եւանցօոր եւ խաբող եւ չէ ոգուտ։