ՄԿ.
ՍՊԱՆՈՂ
(101
D)
ՎԱՍՆ
ԲԱՐԻ
ՄՏԱԾՈՒԹԵԱՆՑԱսացեալ
է
յիմաստնոց.
թէ
զոք
խոցեն
եւ
սպան[ան]են
եւսպանողն
դարձեալ
հայի
'ի
խոցուածն,
նա
կրկին
անգամբղխէ
արիւն
'ի
խոցուածոյն:
Ցուցանէ
բանս,
թէ
Քրիստոսմեր
խոցեցաւ
եւ
մեռաւ.
յորժամ
զխոցուած
կողին
իւրեւ
զչարչարանքն
եւ
զմահն,
որ
վասն
մեր,
'ի
միտ
ածեմքջերմեռանդ
սիրով,
յայնժամ
վերստին
կաթէ
արիւնն
'իկողէն
Քրիստոսի
'ի
սիրտս
մեր.
եւ
այնպէս
համարիմք,
թէ
այսաւր
նոր
խոցեալ
է
Քրիստոս
վասն
մեր։