ՀԸ.
ԱՂՈՒԵՍ
ՈՐՍՈՂ
ՆՄԱՆ
ԱՌԻՒԾՈՒ
ԵՒ
ԳԱՅԼ
(78
V=76
I=40
ag=85
B=22
C=22
C)
Առիւծն
կալաւ
սպասաւորզաղուվէսն.
եւ
ետ
նշան
աղուվէսուն,
թէ
յորժամտեսանես
յաչս
իմ
արիւն,
դու
ինձ
յիմաց
արայ.
զի
այն
էիմ
որսոյն
նշայն.
եւ
աղուէսն
պիտի
ասէր
զնշայն։
Եւորսար
առիւծն
եւ
ուրախանային
եւ
ուտէին
երկոսեաննզորսն.
եւ
հպարտացաւ
աղուվէսն
եւ
ել
'ի
յառուծէն
եւառաւ
սպասաւոր
իւր
զգալն.
եւ
ասէ
աղուվէսն
գալուն,
թէ
յերբ
որ
լինի
յաչս
իմ
արիւն
եւ
թէ
ոչ,
յորժամհարցանեմ,
դու
ասէ.
այո՞յ,
բազում
արիւն
կայ
յաչս
քո.
եւ
յորժամ
ասաց
աղուվէսն
ցգալն,
թէ
հայեայ
յաչս
իմ,
թէ
արիւն
կայ,
զոր
ուսեալ
էր
'ի
յառիւծէն.
եւ
ասէգալն.
այո՞յ,
բազում
արիւն
է
յաչս
քո
եւ
թանձրայգունէ.
եւ
աղուվէսն
ուրախացաւ
եւ
նստաւ
յանցս
եղանցն.
եւեկեալ
եղունքն
'ի
վերայ
աղուէսուն.
եւ
նայ
վազեացյառաջ
նոցա,
որպէս
ուսեալ
էր
յառիւծէն.
եւ
հարինեղու[ն]քն
կղճակովն
զգլուխն
աղուէսուն,
որջախջախեցաւ
եւ
անկաւ
խելայգնայ.
գայ
գալն
եւ
ասէ.
յոտն
կաց,
զի
այժմն
ստուգայպէ՞ս
թանձրացաւ
արիւն
'իյաչս
քո:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
ոչ
վայելէ
մարդոյ
յաւելի
ձկտիլ
քան
զչափն
եւ
զկարն
իւրհպարտութեամբ`
ոչ
'ի
հոգեւորն
եւ
ոչ
'ի
մարմնաւորն.
եթէ
ձկտի,
ոչ
աջողէ,
որպէս
եղեւ
աղուէսն.
հայեաց
'իյԱդամ
եւ
'ի
սատանայ.
զի
աստուածանալ
ջանացին
եւ
զորունէին,
զան
ալ
կորուսին
եւ
անկան
'ի
փառաց։
