Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃՂԵ. ՈՐՍՈՐԴ ԵՒ ԿՐԻԱՅ
(51 ag)

Որսորդ մի կայր յարեւմուտսեւ ետես զկրիայն յարեւելս եւ յարեաւ գնաց առնուլզնա եւ սկսաւ յամիլ 'ի ճանապարհին յայլ գործ. եւաշակերտք նորա փութացուցանէին. զի մի փախիցէ որսն։Եւ նա ասէ. մի վախէք. զի անմիտ է եւ ոսկրապատ` անզօր. ո՛չ կարէ փախչիլ. եւ յորժամ երթամք, մեր է նա:

Ցուցանէ, թէ որսորդնսատանայ է եւ կրիայն մեղաւորքն են. եւ ասէ սատանայընդ դեւսն իւր. մի՛ փութայք եւ ջանայք, թէ երթամք 'իտուն կախարդաց եւ զրկողաց, շնացողաց եւ սպանողաց եւյայլ մեղաւորաց. զի նոքա զհետ մեր են կամաւ եւ առնենզկամս մեր. վասն նոցա մի նախատիք [իմա՛ նահատակիք]։Գնացէք 'ի սուրբ մարդիկքն եւ ընդ նոսա կռուեցարուք. զի որ առնու զբերդն եւ զքաղաքն, այն երկիր նորա է։