Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՁԷ. ԹԱԳԱՒՈՐ ԾԱՌՈՑ
(87 V=85 I)

Ժողովեցան ծառքն դնեալիւրեանց թագաւորն. կոչեցին եւ մեծարեցին կարգաւամենեքեան զխնձորին եւ զնըռնենին եւ զընկուզին եւզնշենին եւ նոքա զայլ գեղեցիկ պղտայբերս. եւ նոքաոչ առին յանձն եւ այլքն յիմարեցան. եւ կացուցինթագաւոր զդժնկին. գայ խնծորին եւ ասէ. ո՞վողորմելիք, հովանի չունի. որ զովացուցանէ զոք, որմերձին առ նայ. եւ որ մերձի, խոցէ եւ վիրաւորէ զնայեւ պտուղ ոչ բերէ:

Ցուցանէ առակս, թէզբարէմիտն, զհեզն եւ զհամբերաւղն պարտ էկացուցանել առաջնորդ եւ թագաւոր, իշխան եւ դատաւոր. եւ ոչ զաներկեղն եւ զխիստն եւ զչարայբարոյն եւզանզգամ։