Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՅԺԴ. ԵՐԵՔ ՈՒՂՈՐԴ ԲԱՆՔ
(24 F=2 E)

Թագաւոր մի եւ թագուհին բազում խոստամունք արարին Աստուծոյ եւ սրբոց եւ նոցա զաւակ ոչ լինէր. բայց յետ ժամանակի եղեւ արու զաւակ` ոչ աչք ունէր եւ ո[չ] լեզու, ոչ ոտք. եւ ժողովեցան բազում վարդապետք եւ եպիսկոպոս եւերիցունք. եւ արար բազում զենմունք. եւ աղօթս արարեալ ոչ ողջացաւ տղայն։ Եւ եկն ճգնաւորն եւասաց, թէ թագաւորն եւ իւր կինն եւ իւր նախ նայիպն`ամէն մէկ` մէկ բան ըղորդ խօսին, նայ տղան պիտի լաւնայ։ Եւ ժողովք արար թագաւոր եւ ասաց, թէ . ԺԲ. թագաւորի վերա իշխանութիւն ունիմ. յորժամ մարդ 'իյիս մօտ կու գայ, ես 'ի ձեռքն կու նայիմ, քանի աղքատէ. յորժամ զայս ասաց, նայ տղին աչքն բացվաւ։ Ասաց կինն թագաւորին, թ[է] ես մէկ ազ[ա]տի դուստր եմ եւԱստուած զիս մեծացուց, որ թագաւորիս կին եմ եւ յետ թագաւորիս աշխարհս 'ի յիմ իշխանութիւնս է. եսյորժամ աղէկ կտրիճ մի կու տեսնում, կու ցանկամ. որթէ ճար լինէր, ես զթագաւորս սպանէի եւ զնայ առնէի. լուր` տղայն խօսեցաւ։ Եւ ասաց իշխանն, թէ երկրորդ եմ թագաւորիս եւ ես աղքատ մարդ էի. եւ գրիս պատճառաւն թագաւորն զաշխարհս 'ի յիմ ձեռքս է դրել. եւ յորժամ սակաւ մի թագաւորս կու բարկանայ ինձ, ես թէ ճար լինէր, զթագաւորն սպանէի եւ զկինն առնէ[ի] եւ տղան ողջացեալ 'ի վեր վազեց եւ ճոկան եառ եւ խաղար։ Եւ նոքա ուրախացան եւ փառս ետուն Աստուծոյ։