ՃԼԸ.
ԵՐԿՈՒ
ԵՂԲԱՐՔ
ԵՒ
ԾԵՐ
ԱԲԵՂԱՅ
(138
V=131
I)
Եղբարք .
Բ.
վիճեցան
'ի
միվանք.
եւ
բերին
աւագ
բարէկենդանին
եւ
հաշտեցուցին.
եւ
նստան
ուրախութեամբ.
եւ
էր
անդ
ծեր
աբեղայ
մի,
որէր .
Ճ.
ամաց
եւ
ասաց,
թէ
այս
ի՞նչ
է.
ասացին
նմայ,
թէ.
Բ.
եղբար
խռովեալ
էին.
բերաք
հաշտեցուցաք
եւուրախանամք.
վաղն
մեծ
պասն
է
եւ
այսաւր
մեծբարէկենդան
է.
եւ
ասաց
ծեր
աբեղայն,
թէ
տէր
գիտէ,
հաւատացէք
ինձ,
որ .
Ճ.
ամ
է
որ
ոչ
գիտեմ
զհաշտենալնեւ
զպասն:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
աբեղայնայն
չէր
կռւեալ
հետ
ումեք
եւ
հանապազ
'ի
պահս
էր.
վասն
այնորիկ
ոչ
զպահուց
մուտն
գիտէր
եւ
ոչզհաշտութիւն.
եւ
ամենայն
մարդ
յառաջն
պիտի
հետեւիմինչեւ
յաւրն
մահու,
որպէս
ծեր
աբեղայն։