Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԽԸ. ՃՈՒՀՒՈՅ ՏՂԱՅ
(148 V=140 I)

Ճուհուն տղայն գտաւ դեկանմի կարմիր եւ ձայնեաց մեծայձայն, թէ ես փող մի գտայ. մի մարդ մի անդ կար եւ ասաց, թէ այդ փողոյդ առ քեզ . Դ. փող եւ տուր. ասաց` չէ. ասաց` առ. Ժ. փող. ասաց` չէ. ասաց`առ . Ի. փող. ասաց` չէ. եւ նայ ետ եւ նայ «չէե ասաց։ Եւյորժամ թըւեցաւ ֆլորու մի փող, ասաց ճոհոյն տղայն, թէ խառընչէ քան զէշ. որ տամ. եւ նա զռաց. եւ նայ ասաց, թէ հաչէ քան զշուն. որ տամ. եւ նայ հաչեց. եւ յայնժամասաց ճուհոյն տղայն, թէ դու շուն եւ էշ խելաւքդգիտէ՞ս, որ այս կարմիր դեկան է, եւ ես ո՞չ գիտեմ:

Ցուցանէ առակս, թէ 'իմանկանց եւ 'ի տղայոց մէջն կայ, որ զմեծամեծ մարդիքնխաբեն եւ ոչ տահրկուին եւ խաբուին. եւ կան յաշխարհիմարդիք եւ մանուկ տղաք եւ ճգնաւորք, որ զսատանայծաղր առնեն եւ ոչ խաբուին եւ ոչ կորընչին։