ՅԴ.
ՎԱՐՁՈՒՆԵԱՑ
ԱՍՏՈՒԱԾԱԾԻՆ
(7
F=6
E)
Կրօնաւոր
մի
նստեալ
դրամկու
համբ[ր]էր.
եւ
աղքատն
մի
զձեռն
'ի
յառջեւ
կալաւ`խնդրէր
ողորմութիւն.
եւ
նայ
ափցի
'ի
յերեսն
էզարկ.
եւ
էրեւեցաւ
Քրիստոս
եւ
ասաց,
թէ
հրէայքն
զայտ
ոչարարին.
եւ
նայ
նոյնժաման
գնաց
'ի
վարդապետի
մօտլալով
խոստովանեցաւ,
զոր
գործեաց.
եւ
ասաց
վարդապետին,
թէ
բազում
անկամ
կու
խրատէի,
թէ
արծաթնկուրացուցիչ
է
հոգուց
եւ
մտաց
եւ
դու
չէիր
'ի
լսել.
գնայ
բաշխեայ
զինչքտ
աղքատաց,
զոր
ունիս,
եւ
գնայ
'իշուրջ
արեկ
եւ
քարով
զկուրծք
ծէծէ,
մինչեւ
ողորմիքեզ
Աստուած։
Եւ
բազում
ժամանակ
'ի
շուրջ
եկեալ.
եւ
օր
մի
էրեւեցաւ
աստուածածինն
եւ
ճիւղ
մի
'ի
դրախտէն
էրետ,
թէ
տար
'ի
Մէսրոպ
վարդապետն.
որ
խաչ
կազմէ
եւ
'իմէջ
դնէ
եւ
քեզ
փրկութիւն
լինի։
Եւ
այն
է
Վարցուն[ե]աց
աստուածածինն,
որ
է
'ի
վրաց
տունն։