Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԺԳ. ՇՈՒՆ ԵՒ ԽԱՒՍԱՒՂ ԵՒ ԱՂՈՒԵՍ
(113 V=111 I)

Շուն եւ խոսողն եղբարք եղենեւ գնացին. եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ, ել խաւսողն 'իբարձր ծառ մի եւ թառեցաւ. անդ եւ շուն աւթեցաւյիստորոտ վիմի միոյ, որ անդ կար մաւտ 'ի ծառն. եւհաւայխաւսին խաւսեցաւ խաւսողն. եւ լսես աղուվէսնզձայն խաւսողին եւ եկն 'ի ծառին տակն եւ ոչ կարաց 'իծառն ելանել. զի դժուարին էր. յանժամ ձայնեաց եւասէ. 'ի վար արեկ` գիշերս կանուխ է. որ յառաջն սաղմոսասենք եւ ապայ զտէր եթէ շրթունքն ձայնիւ աւրհնեմք. զի այս գիշերս տաւն է. եւ ասաց նմայ խոսողն 'ի ծառէն'ի վար, թէ ինձ մեկ ընկեր այլ կայ 'ի վիմին տակն. գնայզարթոյ զնայ. եւ ես այլ իջանեմ եւ գանք միայբանաւրհնեմք զԱստուած. եւ յանժամ վազեաց աղուէսնկարծելով, թէ այլ խաւսող անդ կար եւ անկաւ 'ի վերայշանն. եւ շուն էառ 'ի փողոցն եւ խեղթէր զնայ. եւաղուէսն սկսաւ այլ ընդ այլ գոռալ եւ պեղծ ձայն ածէր. եւ ձայնեաց խօսողն 'ի ծառէն 'ի վայր եւ ասաց. ո՞վաղուէս, այդ գարշելի ձաներդ, որ դու կոյ հանես, ոչ 'իսաղմոսն կայ եւ ոչ 'ի շարակայն եւ ոչ յայլ գիրք. ատովտի աւրհնէիր զԱստուած. եւ շուն ոչ էթող զաղուէսն, մինչեւ խեղդեաց զնայ:

Ցուցանէ առակս, թէ զաղալմարդն եւ զխալպն եւ զգողն եւ զայլ ամենայն չար մարդհանդիպելոց գազան մարդկաց, որ զիւրեանք սատակեն եւխեղդեն. որպէս շուն [ոչ] էթող զաղուէսն, մինչեւխեղդեաց։