Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԻԴ. ԱՅՐ ՄԻ ԵՒ ԸՆԿՈՅԶ ԵՒ ՁՄԵՐՈՒԿ
(124 V=120 I=128 ag)

Այր մի ցանեալ էր յընկոյզիծառի տակն պարտէզ ձմերուկ. եւ 'ի ժամ պտղին եկն ետեսզձմերուկն մեծայմեծ. եւ հայեցաւ 'ի ծառն` ետես, զիընկուզն մանդր էր, եւ ասաց. տէր Աստուած. զամենայն, զոր ըստեղծեր, 'ի կարգի է եւ նմանութեամբ. բայց այս. Բ. պտուղս անդէպ է եւ աննման։ Եւ այրն պառկեալ կայր'ի ծառին տակն եւ 'ի վեր հայէր 'ի ծառն. եւ հրամանաւնԱստուծոյ ընկուզ մի ոստեաւ 'ի ծառէն եւ կարի խիստդիպաւ 'ի ճակատն. եւ պատառեցաւ եւ ել արիւն. եւ այրնելեալ աղաղակէր առ Աստուած եւ ասէր. տէր Աստուած, զամենայն, զոր ինչ ըստեղծեր եւ արարէր, 'ի կարգի է եւնմանութեամբ. եւ ով քու ըստեղծուածոյն ոչ հաւանի, նայ ճակատն քան զիմն պիտի լինի. եւ թէ ձմերուկն էրյընկուզին, զիս պիտի որ սպանանէր. զի այրն ասաց, թէձմերուկն 'ի ծառն պիտէր յընկուզուն տեղն եւ ընկուզն'ի ձմերկին թուփն պիտէր:

Ցուցանէ առակս, թէ զամենայն, զոր արար Աստուած եւ ըստեղծ, բարի է ամենեւին 'իկարգին եւ նմանութեամբ. եւ մարդ ոչ պիտի Աստուծոյըստեղծուածոյն բան ասէ կամ ոչ հաւանի եւ ասէ, թէխոտան է կամ գէշ։