Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԿԱ. ՀՈՂԱԳՈՐԾ ԵՒ ԱՐԱԳԻԼ
(161 V=9 V=94 ag=3 A=110 B)

Այր մի հողայգործ շինեաց ականարդս բազում եւ արկ 'ի վաստակ իւր վասն թռչնոցն. եւ գային կռունքն եւ սաքն քաղէին զբակլայն եւզսիսեռն նորա. եւ առաւաւտուն ել եւ գնաց 'ի տեսանել զականատն եւ անկեալ էին բազումք 'ի սագոց եւ 'իկռուկուցն 'ի յորոգայթն. եւ նայ քաղեաց եւ սկսաւ կոտորել զնոսա. եւ արաքիլ մի ալ կար 'ի յականարդն եւասէ լալով ընդ հողայգործն. վասն որոյ աղաչեմ զքեզ. մի սպանաներ զիս. զի ես ոչ կռուկ եմ եւ ոչ սագ. ոչ սիսառն կոյ ուտեմ եւ ոչ բակլայ. այլ բարէկամ եմ քեզեւ քաղեմ զամենայն ժժմունք յանդաստանաց քոց. եւ ասէ հողայգործն. որովհետեւ գտայ զքեզ ընդ թշնամիս իմ, ընդ նոսա մեռցիս. եւ սպան զնայ:

Ցուցանէ առակս, թէ որբարէկամ լինի եւ աւգնական եւ միայվորի ընդ չարայգործսն, ընդ նոսին եւ տանջելոց է զնոսաԱստուած 'ի հուրն անշէջ, որպէս եւ գրեալ է, թէ զգողնեւ զգողայկիցն տանջելոց է միապէս:

ՃԿԱա. 32 C Հողայգործ ոմն իշխան ցանեաց առ գետովն բակլայ եւ սիսեռն. իսկ սաքերն եւ կռուկնին ելեալ 'ի խարձէն, որ յեզր գետոյն, քաղեալ ուտէին զամենայն. եւ իշխանին տարեալ ականատ յեզր շամբին եւ արկ որոգաթ սայգոցն. եւ նոցաելեալ ըմբռնեցան յորոգաթն. եւ միւս աւրն 'ի ծագել արեւուն գնացին 'ի տեսանել զականատն, եւ եկեալ գտանէ զնոսայ ըմբռնեալ եւ կաղնի բրաւք սկսաւ սատակել զնոսայ առ հասարակ. եւ ահայ արագիլ մի հանդիպեցօ զհետ սագերոցն յորոգաթն, եւ հողայգործնեկեալ առ նայ` ողորմեաց ինձ վասն Աստուծոյ. զի դուգիտես, որ ես ոչ բակլայ եմ կերել եւ ոչ սիսեռն. այլ զաւձն եւ զմուկն եւ զայլ ժիժմունքն քաղեալ եմ 'ի վաստայկոց քոց եւ սրբեմ զնայ. ասէ հողայգործն. ես ոչ գիտեմ. ընդ թշնամիս իմ գտար. վասն որոյ եւ ընդ նմայմեռցիս. եւ սատակեաց զնոսայ:

Ըստ նմին աւրինակի առնէ Աստուած 'ի յայն կեանքն եւ յայս. քանզի ով զկախարդն սիրէ եւ զհարցուկն, ընդ նոսա տանջի. նոյնպէս եւ որ սիրէ զչարայգործս եւ կամակից լինի, ոչ է բարի եւ որ խնդրէ եւ 'ի շուրջ գայ վասն կաւատութեան, ընդ շնացողն տանջի։