Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ԺԴ. ԻՄԱՍՏՈՒՆ ԱՒԱԳԷՇ
(14 V=13 I)

Էշք բազումք երթային 'ի գործարքունի. եւ էր 'ի միջի նոցա էշ մի աւագ` իմաստուն եւմեծայգուն քան զայլ էշքն. ամենեքեան որպէս զհայր եւզառաջնորդ պատուէին զնայ. եւ ահայ ելանէին 'ի սարմի. եւ նայ խառանչեց եւ գոռաց սաստիկ ահագին եւյետոյ կողմանէն ճաթմունս մեծայմեծս արձակէր. գանայլ էշքն եւ ասեն. ո՞վ պատուական հայր, առաջին ձայնդհասարակաց էր. ապայ այդ ահագին ճաթմունդ, որ յետոյկողմանէ քումէ ելանէր, զի՞նչ էր. ասայ մեզ, աղաչեմքզքեզ. եւ նա ասէ. ով որդեաք իմ. առաջի ձեր սուտ ոչերդունում ձեզ եւ ճշմարիտ ասեմ. զի առաջի ձայնիսզաւրութեան բնաւ ոչ կարեմ յիմանալ, թէ այլ ինչ ձայնեւ ճաթմունք ելանէ յետոյ կողմանէ իմէ:

Ցուցանէ առակս, թէ այնպէսյիմարեցաք եւ անմտացաք ամենայն ազգ մարդկան եւարբեցաք 'ի մեղաց եւ 'ի սիրոյ աշխարհիս, որ սաստիկցանկութեան եւ սիրոյ մեղաց եւ 'ի փառայսիրութեան եւագահութեան եւ այլ մեղաց, զոր առաջի աջաց կոկեալեմք եւ գործեմք փափաքանաւք. զայն. որ յետոյ յայսկեանցս կայ մեզ պահեալ` զահագին տանջանս դժոխոցնբնաւ ոչ յիշեմք եւ ոչ ածեմք մտաւ։