ԺԷ.
ԺԻԺԻՔ
ԵՒ
ՄԵՂՈՒՔ
ԵՒ
ՄՐՋԻՄՆ
(17
V=15
I)
Ժիժիքն
գան
առ
մեղուքն
եւ
առմռջիմն
'ի
ժամանակս
ձմրան
եւ
ասեն.
տուք
մեզկերակուր,
զի
մեռանիմք
'ի
սովոյ։
Եւ
նոքա
ասեն.
դուքինչ
գործէիք
յամառն.
եւ
նոքա
ասեն,
թէ
'ի
վարսաւործառս
հանչքէաք
եւ
անուշ
երգով
զճանապարհորդսուղարկէաք.
եւ
նոքա
ասեն.
ապա
յիրաւի
սատակիք
'իսովոյ
եւ
ոչ
էր
պարտ
առնել
ձեզ
ողորմութիւն:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
յիմարկուսանքն
խնդրեն
եւ
իմաստունք
ոչ
տան.
զի
ժամանակնոչ
է
ողորմելոյ,
այլ
իրաւունք
առնելոյ։
Ապա
պարտ
էյայս
կեանքն
ժողովել,
որ
է
ամառն,
իմաստութեամբ
եւաշխատութեամբ
զհոգեւոր
կերակուր,
զի
դատաստանինաւրն
սովամահ
'ի
դժոխս
ոչ
առնեն
զմեզ:
ԺԷա.
199/190
D
Ժիժին
առ
մրջիմնգնաց
եւ
ասէ.
տուր
ինձ
կերակուր,
զի
մեռանիմ
'իսովոյ.
եւ
ասէ
մրջիմն,
թէ
ինչ
գործ
առնէիր,
որկերակուր
չունիս.
եւ
ասէ
ժիժին.
թէ
'ի
վարսաւոր
ծառսեւ
'ի
տերեւ
նստէի
եւ
քաղցրաձայն
երգէի.
եւզճանապարհորդս
զուարճացուցանէի.
եւ
ասէ
մրջիմն.
յիրաւի
մեռանիս
'ի
սովուն.
զի
կերակուր
ոչվաստակեցար
քեզ.
այլ
ձայն
վայրապար
ածեր,
ուստի
ոչշահեցար.
եւ
ոչ
ետ
մրջիմն
կերակուր.
եւ
ժիժին
մաշէր'ի
սովոյն:
Ցուցանէ,
որ
ժիժինմեղաւորքն
են
եւ
մրջիմն
արդարքն.
զի
յաւուրդատաստանին
երթան
մեղաւորքն
առ
արդարքն
եւ
խնդրենկերակուր
եւ
հանգիստ.
եւ
ոչ
տան
արդարքն.
եւմեղաւորն
հալի
եւ
մաշի
իւր
չար
գործովքն.
զիարդարութիւն
ոչ
վաստակեցաւ.
եւ
ոչ
բարի
գործՈՎք.
այլ
աշխարհիս
քաղցրութիւնն
շահեցաւ,
որ
է
մեղք
եւանօրէնութիւնք.
որպէս
ասէ
Սողոմոն,
թէ
ո՞վ
վատ,
գնասառ
մրջիմն
եւ
տես,
զի
կերակուր
վաստակի.
եւ
դու
ոչվաստակիս
արդարութեամբ։
