ԻԲ.
ՃՈՀԻ
(22
V=20
I=152
D)
Ճոհի
մի
ծաղր
առնէր
եւուրախացուցանէր
զմարդիք.
եւ
ահայ
մեծազգի
այր
մի
եւփարթամ
վաղճանեցաւ.
եւ
կոչեցին
զնայ
քահանաքն
եւտանուտէրքն
եւ
ասեն.
ճոհի,
տանք
քեզի .
ժ.
մոթ
ցորեն.
մի
գայր
'ի
ժողովն
ծաղր
առներ.
եւ
ասէ
ճոհին.
ձերհրամանքն
է.
իսկ
իբրեւ
ժողովեցան
'ի
հանդէս
բազումժողովուրդքն.
եւ
ճուհին
կարեաց
փոքրիկ
կտաւէմանտիք
մի
եւ
ձգեաց
'ի
վերայ
քրձոյ
միոյ.
գայյատեանն
եւ
ասէ.
ես
այլ
ձեզ
ժողով
չեմ
կարեր
գտանել.
եւ
արդ
դուք
(տուք)
զցորեան
իմ,
զոր
խոստացաք.
եւսառաւել
ծիծաղեցուց
զնոսա:
Ասայ
առակս,
յորժամ
կարիքինչ
կենայ
քեզ.
եւ
ապայ
գաս
'ի
ժողովն.
եւ
ապայ
թէ
դուքարոզել
կամիս,
ասայ
'ի
ժողովն
զառակս
զայս:
ԻԲա.
27C
Կայր
խիստ
շէն
գօղ
մի,
եւ
կայր
'ի
յայն
գեղն
ջուհի
մի
եւ
խիստ
ծաղր
առնէրզայն
գեղացիքն
եւ
ուրախանային
իւրմովն։Հանդիպեցաւ`
աւր
մի
մեռաւ
'ի
յայն
գեղին
խիստազնուական
տանուտէր
մի.
ժողովեցան
քահանայք
եւտանուտէրք
առ
ջուհին
եւ
ասեն.
հազար
վասն
Աստուծոյ.
այս
օր
մեզ
յերեւան
մի
գալ.
այս
օր
ամէն
երկիրս
առմեզ
պիտի
գայն.
մի
զմեզ
այս
օր
խաղք
առնէր.
ծիծաղինքեւ
ամօթ
լինիմք
'ի
ժողովրդենէն.
մեք
տանք
քեզ .
ժ.
մունթ
ցորեան։
Իսկ
իբրեւ
ժողովեցան
երկիրն
ամէն
'իհանդէսն
բազումք
ժողովուրդք
եւ
կային
նստածգլխիբայց,
գնաց
ջուհին
կարեց
կտօէ
մանդիկ
մի
փոքրիկեւ
ձգեաց
'ի
վերայ
գափռ
եւ
կոյր
շան
մի
եւ
էառ
գնաց
'իհանդէսն,
մտաւ
յատեանի.
ետես
զնա
հարկեւոր
տանուտէրմի,
ընդ
դէմ
վազեաց
եւ
ասէ.
մի
գայր
վասն
Աստուծոյ.
եւ
նա
պնդեց
զոտն
'ի
տեղն
եւ
ասէ.
ա՞յ
եղբայրք,
է՞ր
էքյիմար
մարդիք.
ես
այլ
յերբ
տեսնում
զձեզ
'ի
մեկ
տեղ,
որ
զիմ
ցուրեան
առնում.
տուք
զիմ
ցուրեանն
եւ
ապայերթամ
'ի
ձեզնէ.
ծիծաղեցոյց
զամենքն
եւ
խաղք
արար.
ոչ
ելօ,
մինչեւ
էառ
զցորեանն։
