ԽԵ.
ԿԱՏՈՒ
ԵՒ
ՄԿՈՒՆՔ
(45
V=43
I=49
ag=58
B)
Կատուն
փիլոն
էած
'ի
վրայնեւ
եղեւ
կարգաւոր.
եւ
պատուիրեաց
մկանցն
եւ
ասեաց,
թէ
պեղծ
է
արիւնայհեղն.
եւ
ես
այլ
արիւն
ոչ
հեղում.
զի
կարգ
առի.
եւ
ասեն
մկունքն.
թէ
զբոլոր
կարգնԱնտոնի
տեսանեմք
'ի
վերայ
քո
եւ
զաբայ
Մարկոսի,
նայմեք
քեզ
ոչ
հաւատամք
եւ
կեղծաւոր
բարուց
քոց։
Եւկատուն
յետ
այնորիկ
եղեւ
գերբն
եւ
անկաւ
'իյալուրտուն.
գան
մկունքն
եւ
ասեն.
ով
դու
չար,
քոհաւատովդ
դու
գերբն
ես։
Եւ
յետ
այսորիկ
եղեւ
մեռեալյանցս
մկանցն.
գան
մկունքն
եւ
ասեն.
ո՞
նենգաւոր,
թէպարկ
լինի
մորթ
քո,
ոչ
հաւատամք
քեզ.
թէ
թողուս
դուզսովորական
չարութիւնդ
քո։
ԽԵ.
ԿԱՏՈՒ
ԵՒ
ԱՔԻՍ
(45
V=43
I=50ag=59
B)
Դարձեալ
զկատուն
լուսայկալդրին
թագաւորին
'ի
վերայ
ոսկէկար
բարձին։
Նոյնպէսեւ
արարին
զաքիսն.
եւ
տային
նոցա
'ի
կերակրոյթագաւորին
եւ
ասացին
նոցա,
թէ
թողէք
զբարս
ձեր.
եւնոքա
ասեն.
թէ
ոսկով
եւ
մարգարտով
ծածկէք
զմեզ.
մեքոչ
կարեմք
թողուլ
զսովորական
բարս
մեր.
զի
կատւինբնութիւն
է.
որ
թէ
տեսանէ
զմուկն,
նայ
դողայ
եւ
ոչկարէ
համբերել.
նոյնպէս
եւ
աքիսն
ոչ
կարէ
թողուլզքթմթալն:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
զորփորձեալ
ես,
որ
չէ
բարքն
անարատ.
ալ
նենգաւոր
եւ
չարէ,
թէպէտ
եւ
կեղծաւորի
բարի
գործել.
բաց
դու
միհաւատար
նմայ.
զի
ոչ
կարէ
թողուլ
զսովորական
բարս.
զի
խիստ
բարի
մարդ
պիտի
եւ
ապայ
սանձայհարել
կարէզկամս
եւ
զբարս
իւր:
ԽԵա.
6
C
[Կ]ատուն
էած
փիլոն
եւեղեւ
կարքօոր
եւ
ասաց
ընդ
մկներն.
թէ
Աստուածզդարձն
կամի
զմեղօորին.
այլ
չմնաց
թէ
այլ
արուննհեղեմք.
քան
զի
իմացայ,
որ
դատաստան
կայ
յիմ
շլնքիս.
ասացին
մկներն.
թէ
զբոլոր
կարքն
Անտոնի
տեսնումք
'իվերայ
քո,
ոչ
հաւատամք
քեզ.
գնաց
եղեւ
հիւանդ,
յղարկեաց
առ
մկներն,
թէ
վասն
Աստուծոյ
եկայք.
որխոստովանիմ
զիմ
անցանքս
յառաջ,
որ
չմեռանիմ.
ասացինմկներն,
թէ
չ'հաւատամք
քո
կեղծաւորութեանդ.
եւ
գնաց'ի
խաչք
ճանաարհի
մի
եւ
եղեւ
մեռեալ.
գան
մկներն
եւասեն.
ով
նենգօոր,
թէ
պարկ
լինիս
լի
ալրով.
ոչհաւատամք
քեզ.
թէ
քո
բարքդ
յիստակ
է
'ի
հետ
մեզ:
Իմացաւ
զկատուի
աղերսանքնթագաւոր
մի.
ողորմեցօ
նմայ
եւ
էառ
արար
զկատունիւրն
լուսնայկալ
եւ
կերակրեր
զնայ
իւր
ապրանացն.
աւր
մի
յանկարծակի
մուկն
մի
ելօ
'ի
ծայկն.
ետեսկատուն
եւ
դողաց
եւ
չ'կարաց
համբերել,
ձգեացզլուսնայկալն
'ի
վերայ
թագաւորին.
եւ
երէց
ամենայներեսն.
ասէ
թագաւորն.
անհաւատ,
քաղցած
չեմ
պահէլզքեզ.
զայտ
է՞ր
գործեցեր.
ասէ
կատուն.
ով
յիմարթագաւոր,
թէ
ոսկով
կամ
մարգարտով
կազմես
զիս,
զիմբարքս
չկամիմ
թողուլ:
Ցուցանէ
առակս.
տես
զայնմարդն,
որ
իւր
բանքն
չէ
անարատ,
այլ
նենգաւոր
եւ
չար,
թէպէտ
եւ
սիրելի
լինի
քեզ,
դու
'ի
հաւատալ
նմայ.
զիկարէ
թողուլ
զսովորական
բարս
իւր.
զի
խիստ
բարիմարդ
կու
պիտի,
եւ
ապա
կարէ
թողուլ
զսովորական
բարսիւր.
զի
ասէ
աստուածայբանն,
թէ
սովորական
բնութիւնլինի
եւ
ամրանայ
'ի
մարդն
եւ
կորուսանէ
զմարդն.
վա¯յհազար
բերան։
