Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ԾԴ. ԳՈՂ ՔԱՀԱՆԱՅ ԵՒ ԱՅՐԻ
(54 V=52 I=58 ag=12 A=68 B)

Քահանայ մի գողացաւ զկովայրի կնոչ մի եւ էած 'ի յախոռն. եւ կին յիմացաւ. եւասէ առ քահանայն. տէր, ժամ է մահուան իմոյ. եկյախոռն, որ խոստովանիմ. եւ յայն ժամ անցուց զկովն 'իներսի տուն եւ անդի 'ի ժամայտուն եւ անդի յեկեղեցին. եւ ասէ կին. տէր, առաջի բեմին պարտ է ասել զմահուխոստովանութիւն. եւ հանին զկովն 'ի բեմն եւքարշեցին զվարայգուրն 'ի դէմ. իբրեւ մտան յեկեղեցինեւ նստան. յանժամ կին 'ի վեր կալաւ զվարայգուրն եւասէ ընդ կովն. ո՞վ գարշելի, զքեզ կով գիտէի. եւ արդզքեզ պատարագաւղ ո՞վ արար. ասայ ինձ:

Ցուցանէ առակս, թէ այսպէսհամբերութեամբ եւ իմաստութեամբ պարտ է առաջնորդինեւ վարդապետին զամենայն ինչ քննել. եւ ստուգելամենայն քահանայս եւ յիմանալ զվարս նոցա. եւ որ չէարժանի պատարագի, ծածկայբար յանդիմանել եւ ոչ տայլթուլ կրկին խաչել զորդին Աստուծոյ անարժանպատարագաւն եւ հաղորդութեամբն. որ չէ բարիանարժանութիւն։