Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ԾԷ. ՎԱՐԱԶ ԵՒ ԱՂՈՒԵՍ
(57 V=55 I=61ag=70 B)

Վարազն սրէր զատամուսն իւրմեծաւ աշխատութեամբ եւ ջանիւ. եւ գայ աղուվէսն եւասէ. ընդ է՞ր աշխատիս. զի առ ժամս ոչ կայ կասկածկռուոյ եւ պատերազմի. եւ ասէ վարազն ընդ աղուվէսն, թէ լռեայ դու գարշելի աղուէսուկ. զի դու չես հմուտպատերազմի, եւ արդ ո՛յ կարէ յանժամն պարապիլ եւ զէնսրել. զէն յանժամն սրել պիտի, որ պարապ է:

Ցուցանէ առակս, թէ յայսկեանքս պարտ է ջանալ եւ զղջանալ եւ ապաշխարելզմեղս. զի յաւուր դատաստանին ոչ կայ հնար ներելոյեւ կամ ողորմելոյ, որպէս ցուցանէ մեծայտուն եւ 'իյիմար կուսանքն։