Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԸ. ՎԷՄ ԵՒ ԿԱԹ
(108 V=106 I=152 D)

Բարձր վիմէ մի կաթեր ջուրբազում ժամանակս 'ի վերայ ապառաժ վիմի միոյ եւ փոսառնէր զվէմն:

Ցուցանէ առակս, թէ զաւրէնքնԱստուծոյ պարտ է լսել մեղաւորաց անդադար եւ բնաւ ոչձանդրանալ. եւ զի յորժամ լսէ անդադար, նայ սակաւսակաւ տեղի առնէ եւ կակղայցնէ զսիրտն. զի բազումքապրեցան 'ի լսելոյն եւ շատք կորեան. զի ոչ լսեցին. զիոր լսէ եւ ոչ առնէ, մեկ մեղք է. եւ որ ոչ կամի լսել, անբաւ կորուստ է. զի ոչ կամի լսել զաւրէնս արարչինիւրոյ:

ՃԸա. 89 D 'Ի բարձր վիմէ կաթէջուր բազում ժամանակս 'ի վերայ ապառաժ քարի եւփոսացնէ զքարն:

Նոյնպէս եւ զօրէնքնԱստուծոյ եւ զքարոզն եւ զխրատ քահանայից պարտէհանապազ լսել եւ ոչ ձանձրանալ եւ ոչ յուսահատիլ եւոչ վախել, թէ չեմ կարել առնել, զոր ասեն. ապա ոչ էպարտ, որ լսեմ։ Զայն սատանայ 'ի միտքն կու ձգէ եւյուսահատէ եւ կորուսանէ. զի յորժամ լսէ անդադար, նասակաւ սակաւ տեղի առնէ եւ կակղէ զսիրտն. քանզիսբազում ապրեցան լսելով եւ կամ շատք կորեան. զի ոչլսեցին. զի որ լսէ, չառնէ. մեկ մեղք է. եւ որ ոչ կամիլսել, անբաւ կորուստ է. զի ոչ կամի լսել զօրենքնԱստուծոյ։