Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԾԲ. ԱՐՈՒԵՍՏՔ ԿՆՈՋ
(152 V=14 A)

Այր մի ելեալ շրջէր յերկրէյերկիր. եւ զոր ինչ կին ֆէլեր այնէր, զայն գրէր 'իթուխ[թ]. եւ շինեաց մեծ բեռնէր . Գ. եւ այլ դեռ եւսգնար ել ժողովէր թըղթով ֆէլ կնկայն, որ զմարդնխաբէր. եւ գնաց 'ի քաղաք մի էմուտ, որ կար 'ի դուռնքաղաքին կարի ֆելվոր՞՞ կին մի եւ ասաց ցայրն այն. բարի եկիր. եւ մեծարեաց 'ի տուն իւր եւ առեալ գնացհամարելով, թէ խումաշ եւ ոսկի եւ արծաթ շատ ունի. եւիբրեւ երեկոյ եղեւ, ասաց կին եւ յայրն այն, թէբեռներդ քո ի՞նչ է. զի գնեցից զպիտուս իմ. եւ նայասաց. ոչ ինչ ունիմ ծախու. եւ կին ասաց. ապայ այտ, զորունիս, ի՞նչ է։ Եւ ասաց, թէ կնկայն ֆել է. զոր ինչկնիկ ֆել է արեր, նայ շուրջ եմ եկեր եւ գրեր եւբարձեր. եւ եկի աստ, որ այլ գրեմ. եւ կին ասաց. բարիեկիր։ Եւ յանժամ կամեցաւ կին զբեռներն այրել եւհնարս յիմացաւ. կար 'ի տուն մեծ փուռ մի, որ տանէր . Գ. բեռն թուխտ եւ կին բարկ զան վառեաց. եւ եկեալտապակեաց ձուկն եւ եդ առեջի հուրին. եւ ինքն ելզդռներ տան ամբրացնել. զի էր . Գ. դուռն տան կնոչն. եւզայն փակեաց. եւ կարի խիստ բարձր ձայնիւ ճնչեացմատաթ կանչելով. եւ յանժամ դրացներ տանն եկինսուսերաւք եւ բրաւք եւ բախեցին զդուռն. եւ ասէ կինն. թէ կամիս, որ սպանանել չէ տամ զքեզ, տուր զթխտերն, որայրեմ 'ի փուռն. եւ թէ ոչ, ասեմ. այս այրսբռնայդատեաց. եւ սպանանել տամ զքեզ. եւ նայ երետզբեռներն 'ի կին եւ կին զ. Գ. բեռն ալ այրեաց 'ի փուռնեւ ելեալ էբաց զտան դռներն եւ ասաց, թէ քանի ամգնացեալ կար ինձ մեկ հաւրեղբարորդի մի եւ եկն. եւ եսձուկ դրի ուտել նմայ. եւ փուշն 'ի փողն փակաւ եւ 'իմեռանելոյ ճորով ազատեցաւ. եւ եկեալ տեսին. զիձուկն կար առաջի նորա եւ գնացին:

Ցուցանէ առակս, թէ մարդ հետֆելվոր կնոչ հուն ոչ կարէ ելներ. որպէս ասենգեղջուկ բառով, թէ կնկայն ֆէլն բեռներով է եւ յաղթէմարդկան. եւ մարդ ոչ կարէ դիմանալ կնկայն ֆելին. զիֆէլն շաթրութիւն ունի, որ զմարդ խաբէ. եւ զինչ որիւր պիտի, նայ զան առնէ։