Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃՀԳ. ԹԱԳԱՒՈՐ ԵՒ ՇՈՒՆ ԵՒ ՇՈՒՔՆ
(2 ag=61 B=7 C=7 C=34 D)

Թագաւոր մի բարի եւ բարեմիտ`ճաշ արարեալ յեզր գետոյն. եւ շուն մի սոված եկն առթագաւորն. եւ նա ետ հաց մի սուրբ։ Եւ առեալ շաննգնայր ընդ եզր գետոյն. ետես 'ի ջուրն զիւր շուքնիբրեւ զայլ շուն եւ զհացն 'ի բերան նորա։ Եւ շուննագահեալ մոռացաւ զհացն, որ 'ի բերանն էր. վազեաց 'իգետն. զի առցէ զհացն 'ի միւս շանէն. եւ ո՛չ եգիտ. զիշուքն էր։ Եւ զայն հացն, զոր ունէր, գետն տարաւ. եւշունն ելեալ երթայր սովամահ:

Ցուցանէ, թէ թագաւորնՔրիստոս է եւ սովեալ շունն ազգ մարդկանէ եւ սուրբհացն իւր շնորհն եւ պատուիրանն եւ իւր սուրբմարմինն։ Եւ սատանայ կերպարանէ առաչոք մեր առաջիզսէր աշխարհի եւ զամենայն մեղս, զագահութիւն, զարծաթասիրութիւն. եւ մեք ջանամք մեծ աշխատութեամբզհետ փառաց եւ մեծութեան. եւ զհետ ստոց եւանցաւորաց ջանամք. թէ եւ առնումք, մահն հանէ 'ի մէնջ. եւ մեք լինիմք ողորմելիք. զի կորուսանեմք զայսկեանս եւ զայն:

ՃՀԳա. 204/194 D Առակ շահաբեր:

'Ի յառակաց լինի պատմեալ.
Գերի շնուկ մի խիստ քաղցեալ:
Ելեալ շրջէր սովամահեալ.
Արքայական ընթրեաց [դիպեա՞լ]:
Իսկ թագաւորն զշունըն տեսեալ.
Զի սովամահ լինի եղեալ:
Վասն այնորիկ 'ի գութ շարյեալ.
Սպիտակ հաց մի նըմայ տուեալ:
Այլ գերի շունն ըզհացն առեալ.
Ուրախութեամբ ընդ գետն երթեալ:
Յանկարծակի ջուրը նայեցեալ.
Եւ 'ի գնացից զինքն արգելեալ.
Քանզի 'ի գետն շուն այլ տեսեալ.
Որ էր 'ի ստուերն իւր կերպացեալ:
Հաց 'ի բերանըն ունեցեալ
Եւ քան ըզիւրն մեծ երեւեալ:
Ագահութեամբ նա մոլորեալ.
Զստուերն որպէս զստոյգ կարծեալ:
Թողեալ զիւր հացն, 'ի գետն վազեալ`
Թերեւս զայն մեծ լիցի կալեալ:
Իսկ նա 'ի գետն ոչ ինչ գտեալ.
Զի էր ըստուեր մերկ երեւեալ.
Նա եւ զիւր հացըն կորուսեալ.
Զայն զոր շնորհօք էր ըստացեալ:
Զոր եւ յետոյ յոյժ զըղջացեալ.
Քամահանօք զանձն իւր կոչեալ.
'Ի զղջալոյն ոչ ինչ օգտեալ.
Այլ 'ի սովոյն եղեւ մեռեալ:
205 D Մեկնութիւն առակիս:
Շունն օրինակ մարդոյ եղեալ.
Իսկ թագաւորն զԱստուած ցուցեալ:
Որ միշտ գըթով զմարդիկ խնամեալ.
Ըզհաց շնորհաց նոցա տուեալ։
Այլ զիս մարդիկք անմտացեալ.
Զսէր աշխարհիս վեր երեւեալ.
Ըստուգապէս իր կարծեալ.
Թողեալ զստոյգն ըստոյն հետեւեալ:
Վասն այսորիկ ոչ ինչ շահեալ.
Սէր աշխարհիս փութով անցեալ:
Նա եւ զբարիս տեառն կորուսեալ.
Յամենայնէ դատարկացեալ:
Ո'վ ընթերցողք իմաստնացեալք.
Զառակս 'ի միտ առէք պահեալ:
Զսէր աշխարհիս թողէք երթեալ.
Ըզհոգեւորն լերուք ասացեալ։