Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄԺԸ. ԱՅՐ ԵՒ ՀԱՐԻՒՐ ՄՈԹ ՀԱՅ
(149 ag=16 A=118 B=19 D)

Ասի յառակաց, թէ այր միյամէն տարի հարիւր մոթ հաց վաստակէր եւ այնու զտունիւր կառավարէր։ Եւ 'ի միում տարւոջ 'ի հարիւրէն քսանպակաս հաց եղեւ. նա անդադար հոգայր եւ կոծեր զինքն, թէ այսչափ հացովս 'ի նորն զիա՞րդ կարեմք ելանել։Իսկ Աստուած յանդիմանել կամեցաւ զնա. առաքեացզհրեշտակ իւր եւ ասաց նմա, թէ արի, երկու մոթ հացբարձիր եւ տար կնոջ մի այրւոյ, որ ունի դուստր միմիամօր։ Եւ նա բարձեալ գրաստուն` տարաւ առ այրիկինն, թէ զհացս զայս Աստուած առաքեաց քեզ։ Եւ ասէպառաւ կինն ցդուստր իւր. արի, որդեակ, առ զհացն, զորտէր առաքեաց մեզ։ Իսկ աղջիկն ասէ ցմայրն. ճաշոյ հացկերեալ եմք եւ երկու բլիթ այլ կայ 'ի սապատն, որերիկունն ուտեմք. եւ վաղուեան տէրն եւ պատրաստօղնԱստուած է. եւ ասացին մայրն եւ դուստրն ցայրն, որզհացն էր բերեալ, թէ որդի, տար զհացդ քո այլ ումեմնաղքատի, որ զաւուրս կերակուրն չունի. այդ աւելորդ էմեզ. եւ այրն զարմացաւ ընդ մեծահաւատութիւնկանանցն այնոցիկ. ինքն յամօթ եղեւ, որ զութսուն մոթհացն ունէր, հոգայր եւ ցաւէր, թէ 'ի նորն զիա՞րդկարեմք ելանել։ Ցուցանէ առակս, թէ որք բազում ունինեւ միշտ հոգան, թէ զիա՞րդ պիտի ապրիմք, յանդիմանինյայնցանէ, որք զաւուր կերակուրն մուրանալով գտանենեւ միշտ գոհանան զԱստուծոյ եւ ոչ յուսահատին։

ՄԺԸա. 32 F Տանուտէր մի յամէնտարի . Ճ. Ծ. մոթ հաց կու լինէր եւ մէկ տարին. Ծ. եղաւ եւխիստ տարակուսեցաւ, թէ 'ի նորն ո՞նց պիտի հասանինք. եւ էկեալ հրեշտակն ասաց. թէ կու հրամայէ Աստուած, թէբարցիր շինիկ մի հաց եւ տար` 'ի յայս անուն քաղաքպառաւ մի կայ խիստ աղքատուկ. եւ կրկին վիրաւորեցաւեւ առեալ տարաւ եւ գտաւ զպառաւն եւ ասաց, թէ Աստուածքեզ հաց է ղրկել. արի թափէ զբեռս. որ երթամ. եւ ասացպառաւն 'ի դուստրն, թէ տես, թէ հաց կա՞յ 'ի տաշտն թէոչ. եւ տեսեալ ասաց, թէ աւուրս կայ եւ վաղիւն տէրնԱստուած է 'ի յամօթ այնոցիկ, որ յԱստուած չյուսայ։