ՄԼԳ.
ԱՒՁ
(71
B)
Աւձն
յորժամ
ծերանայ,
երթամտանէ
'ի
նեղ
տեղ,
տապի
եւ
հարու
եւ
նեղէ
ինքն
զինքն,
մինչեւ
[թափի]
խորխ
նորա
եւ
ինքն
մանկանայ:
Ցուցանէ
խորհուրդ
բանիս,
թէմի
անյուսիր,
ով
մեղաւոր.
այլ
հայեաց
երկինս.
եւմուտ
'ի
նեղութիւն,
'ի
վիշտ
եւ
'ի
չարչարանսապաշխարութեամբ
եւ
նեղէ
դու
զքեզ
ապաշխարութեամբեւ
արտասուօք
եւ
թափի
'ի
քէն
խորխն
հին
չար
գործոցքոց
շնորհօք
սուրբ
հոգոյն,
որպէս
Դաւիթ,
անառակորդին,
մաքսաւորն
եւ
այլք
բազումք:
ՄԼԳա.
92
D
ՎԱՍՆ
ՊԱՀՈՑ
Դարձեալասի
'ի
բանախօս
արանց,
թէ
օձն`
յորժամ
տկարանայ
աչքնեւ
վատատեսի`
Խ.
օր
պահք
կենայ,
զեռունք
ոչ
ուտէ.
եւասեն,
թէ
եւ
ոչ
հող.
եւ
ապա
զհին
մորթն
թողու
եւ
նորհագնի
եւ
աչքն
'ի
լոյս
գայ:
Ցուցանէ
բանս,
թէ
պարտէ
'իպահոցն
մերկանալ
զհին
մորթն
մեր.
որ
մեղքնխոստովանիլ
եւ
ապաշխարութեամբ,
լալով
եւ
աղօթիւքեւ
նորոգիմք
բարի
գործովք,
զկուրացեալ
աչքն
հոգոցմերոց
լուսաւորեմք
բարութեամբ:
ՄԼԳբ.
155
D
Մըժղեղն
յորժամծերանայ
եւ
վատին
աչք
նորա,
երթայ
մտանէ
'ի
նեղ
ծակեւ
'ի
ծագել
արեգականն
մինչեւ
(այսպ.
)
լուսաւորինաչք
նորա:
Ցուցանէ
բանիս
զօրութիւնն,
թէ
ով
մարդ
մեղաւոր,
մի
անյուսիր,
թէ
կուրացաւ
եւխաւարեցաւ
ոգիդ
քո
մեղօք
եւ
անօրէնութեամբ
եւաղտեղի
գործով.
այլ
զղջայ
եւ
մուտ
յապաշխարութիւնեւ
'ի
նեղութիւն
մարմնոյ
եւ
հայեաց
յերկինս`
առՔրիստոս
յոյսն
մեր
աներկ`
սրտի
մտօք,
հոգով
եւմարմնով
եւ
արտասուօք
հայցեա՛
զխաղաղութիւն
եւզթողութիւն
մեղաց
քոց.
յայնժամ
ջնջեսցին
մեղքն
քոՔրիստոսի
շնորհօքն
եւ
լուսաւորի
հոգի
քո
կրկինլուսով
սուրբ
աւազանին։
