Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄՁԳ. ՏԻԳՐԻՍ ԵՒ ՈՐՍՈՐԴՔ ՀԱՅԵԼԵԱՒ
(128 D)

Եւ աստ գիտելի է, զիիմաստունք օրինակ բերեն ժրութեան միշտ եւ ասեն, թէ[է] գազան մի, որ կոչի տիգրիս` յոյժ ահագին. եւ յորժամձագ հանէ, գնա 'ի հեռի տեղի, գնան յորսորդքն առնուլզձագն եւ յոյժ երկնչին 'ի նմանէ, զի պատառող է. եւ 'իփախչելն որսորդաց դնեն 'ի ճանապարհին . Գ. տեղհայելի. եւ յորժամ գազանն հոտովն իմանայ, որպէսզնետ ընթանայ զկնի որսորդացն. իբրեւ հասանիյառաջին հայելին, տեսանէ զպատկերն իւր 'ի մէջհայելոյն, որպէս զձագն իւր, եւ կանգնի սակաւհանդարտի. նոյնպէս եւ յերկրորդ եւ յերրորդ եւյամենայ. եւ որսորդք զճանապարհն [երթան]. եւ այլ ոչկարէ հասանել:

Նոյնպէս հոգեւորապէստիգրիս գազանն ցուցանէ զառաքինի եւ զապաշխարողնմարդն, որ բազում հոգեւոր ձագս հանենբարեգործութեամբ, այլ յորժամ 'ի դուրս ելանեն 'իբունէն, նոյն ժամայն մոռանան զհոգիս իւրեանց եւհոգան զայլ ոք եւ 'ի մեղս անկանին, եւ որսորդնսատանայ գայ եւ զամենայն բարեգործս գողանայ 'ինոցանէ. եւ յորժամ տրտմի եւ խնդրէ խոստովանութեամբեւ ապաշխարութեամբ, գնա զկնի նոցա եւ խնդրէ զձագսիւր. այլ սատանայ դնէ ընդդէմ նոցա . Գ. հայելի. որպէսասէ Յոհան 'ի Կաթուղիկէքն երկրորդ գլուխն. ամենայնինչ որ յաշխարհի, ցանկութիւն է մարմնոյ եւ աչաց` եւամբարտաւանութեան սրտի կենացս, որ ոչ է 'ի հօրէ, այլյաշխարհէ աստի է. զի յորժամ զղջանայ 'ի մեղացն եւսկսանի յապաշխարութիւն, թէ ոք պատուէ զինքն, առաւելուտէ եւ ըմպէ եւ ուրախանայ եւ թողու զտրտմութիւն, որ է յառաջին հայելին. եւ վասն հարստութեան եւմեծութեան յաշխարհիս, որ է . Բ. հայելին, եւ վասնփառաց եւ պատուոյ աշխարհիս, որ է . Գ. հայելին, մոռանայ գնալ 'ի խոստովանութիւն:

Արդ` ընդդէմ խաբէութեանսատանայի իմաստունք հնարք գտանեն. զի ասեն, թէփայիկն 'ի փայծղանէն երակ առնու. որ սուր եւ միշտգնան։ Ծաղրն 'ի փայծեղէն լինի. ցուցանէզուրախութիւն աշխարհիս. եւ այս փայծեղէս պարտէերակ առնուլ. այսինքն զուրախութիւն աշխարհիս կտրելեւ Գ. ազգ հայելիս, որ է . Գ. ազգ մեծութիւն աշխարհիս, ոչ հայել. այլ զհետ սատանայի պարտէ ընթանալխոստովանութեամբ եւ խլել զձագս բարկութեամբ 'ինմանէ. ապա պարտէ մեզ հանապազ ժիր ընթանալ, որպէսասէ Քրիստոս. որ համբերեսցէ իսպառ, նա՛ կեցցէ։