Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄՁԹ. ԿԱՆԱՅՔ ԿԱԽԱՐԴՔ
(133 D)

Գրեալ է 'ի վարս հարանց, թէ 'իճանապարհին Հռոմայ էին բնակեալ չար կանայքկախարդք, որ փոխէին զմարդն 'ի կերպարանս անասնոց ոչընդ էութեան եւ ոչ բնութեան, այլ առաչօք. եւ եկն առնոսա գեղեցիկ կին մի, որ խիստ մասխարայ էր, եւփոխեցին զնա 'ի կերպարանս իշոյ. եւ բազում վաստակսառնէր նոցա մսխարակութեամբ. վասն զի ոչ էրկորուսեալ զիմաստութիւնն, այլ միայն լեզուն կապեալէր. եւ գնեաց զնա պարոն մի վասն մսխարութեան. եւպատուիրեցին, թէ ջուր մի հասցնէք զէշն, որ կուկորուսէք զդայ։ Եւ օր մի արածէր էշն 'ի գետեզեր մի. եւ ննջեաց պահապան իշոյն. եւ էշն տեսեալ ընկէ՛ցզինքն 'ի գետն եւ առժամայն դարձեալ 'ի կերպարանսմարդոյ. եւ զարթուցեալ պահապան եւ հարցնէր, թէ զիմպարոնին էշն ոչ տեսե՞ր. եւ նա ասէ. ահա ես եմ. եւ ասէ. ոչ դու. զի գեղեցիկ կտրիչ ես. ասէ. ես եմ. զի լուացայջրով եւ բժշկեցայ 'ի կախարդութենէ:

Առ 'ի միտս. ցուցանէ [առակս][զ]սատանայ, որ փոխեաց զմարդիկ 'ի կերպարանս անասնոցոչ ըստ էութեան նորա, այլ ըստ չար վարուց. զիամբարտաւան է նման առիւծոյ եւ բղջախոհ` խոզի եւ այլայսպիսիք են` ծառայ եւ մասխարայ։ Այլ աղբերմկրտութեան այնպէս շնորհ ունի. զի որ մկրտի սուրբսրտիւ 'ի ջուր յանուն հօր եւ որդոյ եւ հոգոյն սրբոյ, յայնժամ խափանի ամենայն գործն սատանայի 'ի նմանէ եւազատի 'ի ծառայութենէ նորա։