Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄՂԳ. ԲԺԻԿ ԳՈՐՏ
(191/182 D)

Գորտ մի կայր 'ի Մս[ր]այաշխարհն` 'ի չափ եզան միոյ եւ ունէր գեղեցիկ ձայնեւ քաղցր եւ ասէր, թէ խիստ աղէկ բժիշկ եմ. եւ ելաւ 'իլեառն մի բարձր, գոչէր եւ ասէր, թէ ամենայն ցաւոցդեղ ունիմ. եւ ժողովեցան յաշխարհն ամենայն եւ ելին'ի լեառն մեծաւ աշխատութեամբ. իբրեւ տեսին զնա. զիէր գորտ զազիր կերպարանօք եւ քարկոծ արարին զնա եւսպանին եւ ասեն. ով պիղծ, որ դու բժիշկ ես, դու զքեզէ՞ր չես բժշկել:

Ցուցանէ, թէ պարտէ մարդոյննախ զինքն սրբել 'ի մեղաց եւ ապա քարոզել այլոց, որպէս ասաց Քրիստոս. բժիշկ, բժշկեա զանձն քո. պարտէզգերանն հանել յականէ իւրմէ եւ ապա ասել ընդեղբայրն, թէ եկ որ հանեմ զչիւղն (զշիւղն) յականէքումմէ:

ՄՂԳա. 65 F ՎԱՍՆ ԳՈՐՏԱՆ ԵՒԱՂՎԵՍՈՒՆ Գորտն զհաւանն եւ զմլհամտանն 'ի վերայ էրկախել եւ 'ի շուրջ կու գայ[ր] եւ կասէր, թէ հաքիմ եմեւ դապիմ եւ ամենայն ցաւոց դեղ գիտեմ։ Եւ ժողվեցանառ նայ ամենայն կենդանիք 'ի բժշկութիւն եւ եկնաղուեսն եւ տեսեալ հէքն"ց եւ ասէ, թէ յետեւէտմինչեւ 'ի գլուխտ խոց եւ բորբոս ես եւ այլոցհաքմութիւն կու արնե՞ս:

Նոյնպէս մարդ, որ զիւր արատնթողու եւ այլոց խրատ տայ։