Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՅԻԹ. ԽԷՐ ԵՒ ՇԱՌ
(48 F)

Մարդ մի` եւ անունն խէր`ունէր փետատ մի եւ թի մի եւ փաջ մի. եւ իր գործն էր, որ զճանապարհերն կու շինէր եւ կտոր հաց կու տայինճանապարհորդքն ու կու ուտէր. եւ մարդ մի` եւ անուննշառ` նախանձեցաւ եւ ասաց, թէ ես այլ 'ի քեզ 'ի մօտ կուկենամ. եւ ասաց. խէր լինենա. եւ շառն նեղացաւ` ասաց, թէ երթանք 'ի շէն. եւ չգնաց խէրն. եւ օր մի զփետատն եւզթին կոտորեց. եւ ասաց. խէր լինի. եւ զջրամանկոտ"րց. եւ երկուքն գնացին 'ի ջրհորն 'ի ջուրն եւզխէրն 'ի ջրհորն ձգեց, 'ի տեղն էթող եւ գնաց։ Եւ էկին. Բ. քաջ 'ի հօրուն բերանքն . Ա. ասաց, թէ . Գ. տարի է, որ 'իթագաւորին դուստրն եմ մտել. մարդ լինի, որ առնու . Գ. մազ 'ի գլխուն եւ 'ի քթին առջեւն ծխեն եւ լաւնա. ասաց. Ա, թէ Է. կարաս մալ կայ 'ի յայս անուն տեղ, ես կուպահեմ։ Եւ լսեց խէրն. եւ էկեալ ճանապարհորդ[ք] հանինզխէրն 'ի հօրուն. եւ գնաց լաւցուց զդուստրթագաւորին եւ էղեւ փեսայ. եւ գնաց էհան զոսկին եւյոյժ փարթամացաւ. եւ օր մի 'ի սայրան էլաւ եւ տե[ս]աւզշառն, ասաց զպատճառն. եւ ասաց շառն. տար զի[ս] ձքէ 'իյայն հորն. եւ տարաւ ձգեց. եւ էկին այն . Բ. քաջն, նստան 'ի հօրուն բերանն եւ ասցին, թէ այն օրն որ զայնբանն ասցաք, նայ 'ի հորս մարդ էր կէցել եւ լսել էր եւզդեւն էհան եւ զոսկին գտաւ. եւ նայեցան 'ի ջրհորն եւտեսին զշառն եւ զհորն քարով լցին. եւ շառն շառովկորաւ եւ խէրն բարիոք ապրեցաւ։