ԼԹ.
ԱՌԻՒԾ
ԵՒ
ԳԱՅԼ
ԵՒ
ԱՂՈՒԵՍ
(39
V=37
I=102
ag)
Առիւծն
եւ
գալն
եւ
աղուէսնեղեն
եղբարք
եւ
ելեալ
յորս
եւ
գտան .
ա.
խոյ .
ա.
ոչխար,
որ
է
մաքի.
եւ
ա.
գառն.
եւ
'ի
ժամ
ճաշուն
ասէ
առիւծնընդ
գալն,
թէ
բաժանէ
զոչխարսդ
'ի
վերայ
մեր`փորձելով
զնայ։
Ե[ւ]
գալն
ասէ.
ո՞վ
թագաւոր,
զայդԱստուած
է
բաժաներ.
խոյդ
քեզ
եւ
մաքիդ
ինձ
եւ
գառնաղուէսուն։
Եւ
առիւծն
բարկացեալ
եւ
էհար
ապտակ
'իծնաւտս
գալուն.
եւ
կրկովեցան
աչք
նորա.
եւ
նայնստեալ
լար
դառնապէս.
եւ
դարձեալ
ասէ
առիւծն
ընդաղուէսն,
թէ
բաժանէ
զոչխարդ
'ի
վերայ
մեր.
եւ
ասէաղուէսն.
ո՞վ
թագաւոր,
զայդ
Աստուած
է
բաժաներ.
խոյդքեզ
ճաշու.
մաքիդ
հրամենք
եւ
գառդ
ընթրիս.
եւ
ասէառիւծն.
ով
գերի
աղուէսուկ,
ո՞վ
ուսուց
զայդ
արդարդբաժանելդ.
եւ
ասէ
աղուէս,
թէ
աչք
գալուն
ուսուց
զիս,
որ
յարտակս
կործանեցան:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
բազումչարայգործ
խրատին
եւ
թողուն
զչարիս,
յորժամթագաւորք
եւ
իշխանք
կախեն
զգողս
եւ
զանիրաւս։Նոյնպէս
եւ
շատ
մեղաւորք
զղջանայն
եւ
թողուն
զմեղսեւ
երթան
առ
Քրիստոս
ապաշխարութեամբն,
յորժամ
լսեն,
թէ
մեծայտուն
'ի
դժոխսն
'ի
հուրն
եւ
յիմար
կուսանքնլային
անշահ
եւ
'ի
հուրն
անշէջ
առաքեցան:
ԼԹա.
31
C
Առուծն
եւ
գայլն
եւաղուեսն
երդուան
մէկ
մէկի
եւ
եղան
եղբարք
եւ
գնացին'ի
լեառն
մի
եւ
գտան
խոյ
մի
եւ
մաքի
մի
եւ
գառնիկ
մի.
իբրեւ
եղեւ
ճաշք,
ասէ
առուծն
ցգայլն,
թէ`
քեռի,
բաժան[ե]այ
զսոսա
զի
կերեսցուք.
եւ
ասէ
գայլն.
բարիթագաւոր,
զայդ
Աստուած
է
բաժանեալ.
խոյտ
քեզ
եւմաքիս
ինձ
եւ
գառն
աղուեսուն.
եւ
բարկացեալ
առուծած
ապտակ
յերեսս
գալուն.
եւ
երկու
աչքն
կոպքով
'իդուրս
վազեաց.
եւ
նայ
ոչ
իշխեաց
վայելել
եւ
անկօմեռած.
դարձեալ
ասէ
առուծն
ցաղուեսն.
բաժանեայզսոսա,
զի
կերեսցուք.
աղուէսն
ասէ.
ով
բարի
թագաւոր,
զայդ
Աստուած
է
բաժանեալ.
զխոյն
ճաշ
կեր
եւ
զմաքինհրամէնց
եւ
զգառն
երեկոյն
եւ
զակռակտ
սրբէ.
եւ
ասէառուծն.
ով
նենգօոր
աղուե՛ս,
ով
ուսուց
քեզ
այդպէսողորդ
բաժինդ.
եւ
նայ
ասէ.
ո՞վ
փառաւոր
առուծ,
գայլու
աչքն
ուսուց,
որ
'ի
դուրս
վազեաց.
վախեցայ,
որզիս
այլ
հանց
չառնես
եւ
մնամ
գերի:
Ահայ
որդեակք,
'ի
միտ
առէքզբանն
առակիս,
զի
ոչ
յիշեմք
զաւրն
ահայգին
եւ
ոչզմեծայտունն,
որ
այրէր
'ի
հուրն
եւ
ոչ
զԱբրահամ,
որչարար
նորա
ողորմութիւն.
եւ
ոչ
ածեմ
զմտօ
զյիմարկուսանսն,
որք
դառնայպէս
լացին
եւ
ոչ
ողորմեցաւնոցայ
Քրիստոս
եւ
ոչ
եբաց
զարքայութիւն.
զինչառնեմք,
ոչ
յիշեմք
զյարութեան
օրն`
զլալ
աչացն
եւզկրճտել
ատամանցն
'ի
հանջէնջ
գեհեանն
եւ
յանքունորդունս,
եւ
մէկ
մէկ
կապեն
'ի
խօարն
արտայքին
եւ
ոչթէ
զայնն`
«գնացէք
'ի
հուրն
անիծեալքե.
զի
որպէսառուծն,
որ
խնդրեաց
զերիյս
կենդանիս
իւր
միանկերայկուրն,
նոյնպէս
եւ
Աստուած
խնդրէ
զհոգի
եւզմարմին
եւ
զմիտք
անարատ
իւր
միան
եւ
ոչ
դիվաց,
զորեւ
առակն
գայլ
եւ
աղուես
կոչի.
գայլն
պատառող
է
եւյափշտակող
եւ
աղուէսն
արայտաւոր
եւ
նենգաւոր,
վասնորոյ
աղաչեմ
զքեզ`
տուք
կերակուր
Աստուծոյ
զմիտսձեր
եւ
սրբեցէք
զնայ
'ի
պիղծ
եւ
'ի
դիւականխորհրդոյն
եւ
տուք
Աստուծոյ
հանգիստ
զհոգիս
ձեր
եւմաքրեցէք
'ի
չար
բանից
խօսեայց.
'ի
յոխակալութենէ
եւ'ի
հպարտութենէ
եւ
յայլոց
չարութեանց.
արարեքԱստուծոյ
տաճար
զմարմինս
ձեր
եւ
սրբեցէք
յամենայնաղտեղի
գործոց
մեղաց.
զի
հրամայեալ
է
Աստուած,
թէ
'իհեզս
եւ
'ի
խոնարհս
հանգչեմ
եւ
յայնոսիկ,
որ
սուրբենզանձինս
իւրեանց
եւ
դողան
'ի
սպառնալեաց
իմոց.
եւսատանայ
ասէ.
ես
'ի
նայ
հանգչեմ,
որ
հպարտ
է
եւոխակալ
եւ
յայն,
որ
մնայն
'ի
մեղս
անզեղջ
եւ
շաղախէզանձն
իւր
մեղաւք
պղծութեան.
ապա
յիրաւի
գրեցինսուրբ
հարքն,
թէ
քահանայ
եւ
քրիստոնեայ,
որ
անդարձմեղանչեն
'ի
հաւրէ
սատանայէ
[ե]ն.
եւ
որք
մեղօք
են
եւխօստովանութեամբ
սրբին,
զարքայութիւն
Աստուծոյժառանգեն։
