Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՄԻԶ. ԿԱՇԱՌԱՌՈՒ ՔԱՀԱՆԱՅ
(162 ag)

Ասի յառակաց, թէ 'ի տօնիզատկին եկին թռչունքն ամենայն եւ խոստովանէին ըստօրինացն. եկին ընդ նոսա սակաւ մի եւ հողոմաղք. խոստովանէին քահանային, թէ չեմք մեղուցեալ. բայց զիորսացաք զմուկն եւ զգորտ եւ կերինք։ Եւ նա մերժեացզնոսա` պիղծս կոչելով. եւ նոցա երթեալ ստացան գանձսբազումս եւ մատուցին քահանային. եւ տարեալ այնուարդարացոյց զնոսա ասելով. ո՛չ գիտացիք խոստովանիլ. զի այն ձեզ թռչունք են. եւ հաղորդեաց զնոսա:

Զագահ եպիսկոպոսացն եւքահանայից առակս նշանակէ. զի զպոռնիկս եւ զայլսմերժեն յեկեղեցւոյ եւ դարձեալ ընդունին կաշառօք։