Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԾԴ. ՁՈՒ ՉԱՐՈՒԹԵԱՆ
(154 V=145 I)

Էր այր մի, որ եղեւ սատանայիսիրելի. եւ կամեցաւ հարսանիս առնել այրն որդոյիւրոյ. եւ գնաց ասաց սատանային, թէ Աստուծոյ համարյիմ որդոյն հարսանիսն մի գար մտնուր. որ աղմուկ չէլինի. եւ սատանայ երդուաւ չարայչար, որ ոչ մտնէ 'իհարսանիսն եւ եղեւ հարսանիսն կարի խիստ սիրով եւմնաց 'ի յետի գիշերն. եւ սատանայ տրտմեցաւ եւ կարիխիստ 'ի խոր խոցեցաւ եւ հնարս իմացաւ չարութեան. էառձու մի եւ գնաց կանկեցաւ 'ի հարսանեացն հեռու. եւյորժամ երթար եկ մանկայխել պատանի մի 'ի հարսանիսն. եւ սատանայ 'ի վերայ ճանապարհին կանկեալ էր. ետ ձու'ի պատանին եւ ասաց. տար զայս ձուս. եւ եդ 'ի մէջմճլիսին 'ի գինարբուսն. եւ ասէ, թէ մեկ բան ասեմ ձեզես, զան գիտացէք. եւ զայս ասաց, թէ հաւն 'ի ձըւէն էծներ թէ ձուն 'ի հաւէն. մեկն ասաց, թէ ձուն 'ի հաւէնեւ մեկն ասաց, թէ հաւն 'ի ձուէն. եւ եղեւ մեծխռովութիւն եւ աղմուկ եւ բազում չարիս գործեացանդ։ Եւ այրն այն գնաց առ սատանայ սիրելին եւ ասաց. ընդ է՞ր չարիս եւ աղմուկս արարեր 'ի հարսանիսն իմ. եւ նայ երդուաւ կրկին չարայչար եւ ասաց, թէ ես 'իհարսանիսն ոչ եմ մտեալ. եւ այրն ասաց, թէ դու ոչ մտեր'ի հարսանիսն իմ, բաց քո չարութիւն եւ շմորութիւնէմուտ եւ շատ չարիս եւ աղմուկ եւ վնաս արար:

Ցուցանէ առակս, թէ մարդ շատկայ, որ 'ի հետ մարդոյ չար եւ աղմուկ անէ. նայ ինքն ոչկարէ յայտնի առնել, զայլ ոք խրատէ եւ ինքն յետկենայ. եւ յորժամ յիմանայն զչարն` գործեալ է եւերթան մեղադրեն, նայ ասէ եւ երդնու, թէ ես չեմ չարինպա[տ]ճառն. եւ ինքն է։