ԺԲ.
ԱՅՐԻ
ԵՒ
ԳՈՂ
ՏՂԱՅՆ
(12
V=38
ag)
Այրի
կին
մի
ունէր
զտղայ
մի.
եւ
սկսաւ
գողանալ
միրք
եւ
բանջար.
եւ
մար
նորաուրախութեամբ
ճաշակէր
եւ
ոչ
խրատէր
'ի
կամսԱստուծոյ.
եւ
սովորեցաւ
տղայն
եւ
փոքր
փոքր
աճեցաւ'ի
գողութիւն.
եւ
բերէր
անասունս
եւ
այլ
անօթս,
եւաճեալ
եղեւ
աւազակ
'ի
լերինս
եւ
բազում
չարիս
առնէր.
եւ
կալեալ
տարան
'ի
կախել։
Եւ
նայ
ասէ,
թէ
բերէք
զմարիմ,
զի
համբուրեցից
զնայ։
Եւ
իբրեւ
բերին
եւ
նախածեալ
եհատ
զքիթն
մօրն։
Եւ
զայն
իմացաւ
թագաւորնեւ
հրամայեաց
արձակել
եւ
ասէ.
ո՞վ
դու,
զինչ
արարեր։Եւ
նա
ասէ.
յիրաւի
արարի.
զի
ոչ
խրատեաց
զիս
'իտղայութենէս
'ի
կամս
Աստուծոյ.
որ
չէի
յայս
վիշտսանկեալ։
Եւ
թագաւորն
հրամայեաց
արձակել
զնա.
եւկախեաց
զմայր
նորա.
զի
ոչ
էր
խրատ[ե]ալ
զնա:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
ամենայնծնող,
որ
ոչ
խրատէ
զորդին
իւր
մնալ
'ի
կամս
Աստուծոյ,
նայ
մեղք
որդւոցն
'ի
գլուխս
ծնողացն
յաւուրդատաստանի:
ԺԲա.
111
Մանուկ
մի
տաղաանհայր
առնէր
գողութիւն
փոքր
փոքր
միրք
եւ
բանճարեւ
այլ
ինչ.
եւ
մայր
նորա
ուրախութեամբ
ընդունէր
եւճաշակէր
եւ
ոչ
խրատէր
դառնալ
'ի
կամսն
Աստուծոյ
եւսովորեաց
տղայն
'ի
մեծամեծ
բանս
եւ
անօթս
եւ
եղեւանուանի
գող
եւ
աւազակ
'ի
լերինս
եւ
բազում
չարիսառնէր։
Յաւուր
միում
ընբռնեցաւ
'ի
գողութեան
եւկալեալ
տարան
զնա՛
իչանկալն
սպանանել.
եւ
նայ
ետկոչել
զմայր
իՈւր.
իբրեւ
բերին
զմայրն,
ասէ
ցնա.
ովմար
եկ,
որ
համբուրեցից
զքեզ.
զի
կարօտ
չմնա
սիրտս.
եւ
յորժամ
մերձեցաւ
մայրն
առ
'ի
համբուրել,
խածեացզքիթն
եւ
եհատ
մօրն.
յայնժամ
սաստեցին
նմա,
թէընդէ՞ր
արարեր
զայդպիսի
անաւրէնութիւնդ
ընդդէմծնաւղի
քո.
ասաց
մանուկն,
թէ
դայ
է
ուսուցեր
զիս
'իգողութիւն.
զի
զոր
ինչ
բերէի
'ի
մանուկ
ժամանակիս,
ուրախութեամբ
ընդունէր
եւ
ճաշակէր
խնդութեամբ.
եւզի
ոչ
խրատէր
զիս
'ի
կամս
Աստուծոյ
գնալ`
'իբարեգործութիւն,
յորժամ
փոքր
գողութիւն
առնէի.
վասն
այդորիկ
արարի
զայդ.
զի
ընդ
իս
տանջեսցի
եւայլոց
խրատ
լիցի.
զի
ես
առի
վճիռ
մահուան
ըստ
գործոցիմոց։
Իբրեւ
իմացաւ
դատաւորն
զայն,
կալեալ
զմայրմանկանն
եւ
վճիռ
ետ
կախել
եւ
զԻ
մանուկն
արձակեացխաղաղութեամբ:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
ամենայնծնօղք,
որ
ոչ
խրատէ
զորդին
իւր
գնալ
աւրինօքնԱստուծոյ.
նա՛
մեղքն
որդւոց
նոցա
'ի
գլուխ
ծնաւղացնէ
յաւուրն
դատաստանին.
եւս
առաւել
հոգեւորառաջնորդաց,
որք
հայր
են.
զմեղաւորս
զկաշառակերսնեւ
զշահառոյսն
եւ
զբոզաւագսն
եւ
զարբեցողսն,
այլառնուն
կաշառ
'ի
նոցանէ
եւ
թողուն
զնոսա
'ի
կամսնոցա
գնալ.
նա՛
այնպիսի
առաջնորդն
ընդ
նոսատանջեսցին,
որպէս
ասէ
Պաւղոս
'ի
Հռոմ
թխտին,
թէ
ոչմիայն,
որ
զայն
առնեն,
այլ
եւ
որ
կամակից
լինինգործոց
նոցա՛:
ԺԲբ.
124
D
Ասի
'ի
պատմութեանց,
թէ
մանուկ
ոմն
առնէր
գողութիւն
փոքր.
եւ
հայր
նորաոչ
խրատէր
զնա,
այլ
առնոյր
յինքն
զգողութիւն.
եւ
ապավստահացեալ
'ի
մեծութեանն
եղեւ
անուանելի
գող.
եւյաւուր
միում
ըմբռնեցաւ
'ի
գողութեան.
եւ
տարանարկանել
'ի
չանկալն.
եւ
նա
ետ
կոչել
զհայր
իւր.
եւ
նաասէ.
եկ
համբուրեցից
զքեզ,
հայր
իմ,
զի
կարօտով
ոչմեռանիմ.
եւ
յորժամ
մերձեցաւ
'ի
նայ
հայրն
իւր,
եխածզքիթ
հօրն
եւ
կտրեաց.
եւ
յորժամ
սաստէին
նմայ,
թէընդէ՞ր
արարեր
զայդպիսի
խայտառակութիւն
հօրդ
քո.
եւ
նա
ասաց,
թէ
դա
ուսոյց
զիս
'ի
գողութիւն.
զի
ոչխրատեաց
զիս,
յորժամ
փոքր
գողութիւն
առնէի.
եւիսկոյն
կալեալ
զհայրն
եւ
կախեցին:
Նշանակէ
խրատս,
թէ
ամենայնոք,
որ
չար
օրինակ
լինին,
այլ
եւս
առաջնորդք,
որհոգեւոր
հայր
են
ժողովրդեանն
եւ
[ոչ]
խրատենզժողովուրդս
եւ
զկաշա(ռա)կերսն
եւ
զշահառոյս
եւզբոզաւագս
եւ
զարբեցողս,
այլ
առնուն
կաշառ
'ինոցանէ
եւ
թողուն
զնոսա
'ի
մեղս
իւրեանց,
այնպիսիառաջնորդք
ընդ
նոսա
տանջեսցին,
որպէս
ասէ
Պօղոս
'իՀռովմայեցոց
թղթին.
թէ
ոչ
միայն
զայն
առնեն,
այլ
եւոր
կամակիցք
լինին
գործոց
նոցա։
