Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ԼԸ. ԹԱԳԱՒՈՐ ԵՒ ԱՅՐ ԳՆԵԱԼ ԽԵՂՍ
(38 V=101 ag=166 D)

Էմուտ այր մի առ թագաւորն. եւ ետ. ճ. դահեկան եւ գնեաց զամենայն խեղս, որ էին 'իգաւառ նորին. զի նմայ տացեն զհարկն. իբրեւ ել 'իթագաւորէն, ետես` այր մի ճաղատ եւ միայկանի եւքիթայհատ եւ խուլ եւ քարց եւ ձեռնատ եւ ձուանկ եւ ա. ոտքն կտրած. դարձաւ առ թագաւորն եւ ասէ. ո՞վբարէպաշտ թագաւոր, զամենայն գաւառիս խեղս աստ գտայես. եւ հրամայեաց թագաւորն բերել զնայ. եւ իբրեւետես զնայ, զարմացաւ եւ փառս ետ Աստուծոյ:

Ցուցանէ առակս, թէ որ ունիխեղութիւն 'ի հոգին իւր, որ է մեղքն, գնել էր զնայսատանայ. այս ինքն խաբեր է. իսկ որ բազումխեղութիւնս ունի. բազում մեղքս ունի յանձն իւր`զոխայկալութիւն, զհպարտութիւն, զշնութիւն, զզըրկանքն, զարբեցութիւն եւ զայլ ամենայն մեղս եւոչ դիմէ առ Քրիստոս եւ ոչ զղջանայ, նայ է հաստատունծառայ սատանայի եւ սաստիկ սիրելի սիրուն քան զայլամենայն մեղաւորսն։