Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ԽԹ. ՄԻԱՅՆԱԿԵԱՑ ՇՈՒՆ ԵՒ ՀՈԳԵՏԵՍ ՎԱՆԱՀԱՅՐ
(49 V=47 I=48ag=12 C=12 C)

Էր միայկիացեաց մի ալ եւարար շնութիւն գ. ամ. եւ հայր վանացն հոգէտես էր եւոչ կարեր իմանալ. եւ յաւուր միում յիմացաւ հայրնզչար գործս նորա. կոչեաց զնայ եւ ասէ. ասայ ինձ, թէյուր էիր յայսմ գիշերի. եւ ընդ է՞ր բարկացուցերզԱստուած. եւ անկաւ առ յոտս նորա եւ ասէ. մեղայառաջի Աստուծոյ եւ այս . գ. ամ է. որ շնայի. եւ ասէհայրն. զինչ գործ առնէիր, որ Աստուած յինէն ծածկէրզչարն քո. եւ նայ ասէ, թէ իմ սովորութիւն այն էր, որյամէն գիշեր երթայի 'ի շնալ` զութ կանոն սաղմոսն եւզապաշխարութեան շարականն լալով ասէի եւհառաչանաւք 'ի գնալն. եւ յայսմ գիշերի ծուլացուցզիս չար դեւն եւ անյուսացուց, թէ չէ քո աղաւթքնընդունելի եւ աւգուտ. եւ ես բնաւ զԱստուած ոչյիշեցի եւ ոչ սաղմոս ասացի. եւ ասէ. աւրհնեալ է եւաւրհնեալ է ողորմութիւն Աստուծոյ եւ քաղցրութիւնեւ ոչ կամի զկորուստ մարդոյ. եւ արդ որով հետեւԱստուած ոչ յիշէր զշնութիւն քո. նոյնպէս եւ եսթողում յայսմ գիշերիս ողորմութեամբ Աստուծոյ. եւնայ դարձաւ յԱստուած եւ եղեւ այր կատարեալապաշխարութեամբ եւ բարէգործութեամբ։