Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ԿԱ. ԲԺԻՇԿ ԹՌՉՈՒՆ
(61 V=59 I)

Թռչուն մի սուրբ եւ ցանկալի, որ կոչի քարայդր. որ թէ հիւանդանայ մարդն մահու, բնաւ ոչ հայի 'ի նայ. ապայ թէ հիւանդն ոչ է մահու, նայերթայ մերձ հիւանդին ցնծալով եւ բերանով շոշափէզնայ եւ հարկանէ թեւաւքն եւ զցաւն քարշէ եւզհիւանդն ողջայցուցանէ:

Ցուցանէ առակս, թէ տր[տ]միՔրիստոս, յորժամ տեսանէ զմեղաւորն, որ չունի կամքդառնալոյ 'ի մեղաց, եւ յանժամ դարձուցանէ զերեսնիւր 'ի նմանէ. ապայ որ զղջայ եւ դիմէ առ 'ի նայ, նայցնծայ Քրիստոս 'ի վերայ նորա եւ համբուրէ զնայ. եւթեւք սուրբ հոգոյն հովանի լինի նմայ եւ պահէ զնայ:

ԿԱա. 112ag Է սպիտակ հաւ մի 'իթագաւորաց տունն. եւ յորժամ մարդն հիւանդանայ, նաբերեն զհաւն մօտ 'ի հիւանդն։ Թէ ունիցի հիւանդնդարձ, որ առողջանայ. նա հաւն քաղցրութեամբ հայի 'իհիւանդն եւ գիրկ արկանէ եւ զհով հարու թեւովն։ Ապաթէ մահու լինի, հաւն խոլոր հայի եւ դարձուցանէզերեսն 'ի հիւանդէն եւ փախչի. եւ այն հաւովն կարենգիտել մարդիկք զմեռանիլն եւ զապրիլն:

Ցուցանէ։ Հաւն Աստուծոյօրինակ է` եւ հիւանդն մեղաւորին. արարիչն Աստուածհայի 'ի մեղաւորն, որպէս հայի հաւն 'ի հիւանդն. եթէկամք ունի, որ դառնայ եւ զղջանայ, նայ Աստուածքաղցրութեամբ 'ի մեղաւորն հայի եւ գիրկ արկանէ եւհամբուրէ. զի ոչ կամի զմահ մեղաւորին` այլ զդառնալն'ի չար ճանապարհէն։ Ապա թէ չունենայ կամք մեղաւորնդառնալ 'ի մեղաց, նա Աստուած դարձուցանէ զերեսն 'իմեղաւորէն։ Որպէս ասէ մարգարէն. դարձուցից զերեսսիմ 'ի նոցանէ` եւ ցուցից նոցա։