Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՀԷ. ԻՇՈՅ ԾՆԱՒ ԹՈՌՆ
(77 V=75 I=87 ag=25 C=25 C)

Իշուն աւետիս մատուցին, թէցնծայ եւ ուրախ լեր եւ տուր մեզ ոժիտ. զի թոռ ծնաւքեզ. եւ էշն ասէ. վայ ինձ, բարէկամք իմ. զի թէ հարուրթոռն լինի յերանաց իմոց, զծանդրութիւն բեռանցն ոչթեթեւացուցանեն 'ի թիկնաց իմոց:

Ցուցանէ առակս, թէ ամենայնոք ընդ յանձէ պարտի համարս տալ եւ զբեռն մեղացիւրոց ինքն բառնայ։ Դարձեալ ցուցանէ առակս, թէ միվստահանար յորդիս քո եւ 'ի յորդիս որդոց քոց, թէքաւեն զմեղս քո. այլ դու ջանայ, որ քան որ կարես`ապաշխարութեամբ եւ արտասուաւք:

ՀԷա. 88 D Իշուն աւետիսմատուցին, թէ քեզ որդի եղաւ. եւ ասէ ո՞վ բարեկամք իմ, թէ . Ռ. որդի լինի, զիմ բեռն 'ի վերնես ոչվերացուցանէ:

Ցուցանէ առակս, թէ ամենայնմարդ զիւր մեղաց ծանրութիւնն ինքն բառնայ. եւ թէ ոչ, բայց կոչեն զնա 'ի դժոխքն եւ զծանր չարչարանքն նմաբառնան։ Դարձեալ ցուցանէ. մի վստահանար յորդին քո, թէ քաւէ զմեղս քո. այլ դու ջանայ եւ քաւէ եւապաշխարեա արտասուօք. զի դու զքոյն չես քաւեր, զքոհորն ո՞նց կու քաւես։