ՃԺԷ.
ԱՅՐ
ԲԱՐԻ
ԵՒ
ՎԱՃԱՌԱԿԱՆՔ
ԵՒ
ԴԵՒ
ՈՐ
Ի
ՋՐՀՈՐ
(117
V=123
ag)
Այր
մի
բարի
զատեալյամենայն
չարէ.
եւ
երթային
ճանապարհորդք
եւվաճառականք
յաշխարհէ
յաշխարհ.
եւ
այս
բարի
այրս
'իմէջ
նոցա.
եւ
գնացին
'ի
տեղ
մի,
որ
ասէին,
թէ .
Գ.
աւուրճանապարհ
ջուր
ոչ
կայ .
Ա.
ջրհոր
կայ
եւ
անդի
ընդ
այնայլ .
Գ.
աւր
ջուր
ոչ
գոյ.
եւ
յան
ջրհորն
բնակեալ
կայր.
Բ.
դեւ.
եւ
զինչ
որ
մարդ
անդ
մտանէր,
այլ
ոչ
ելանէրեւ
գնաց
քավրայն
անդ.
եւ
ջուրն
զոր
ունէին,
հատեալէր.
յանժամ
կարուան
այն
ասացին,
թէ
ով
որ
առնու
զիւրարեանն
գինն
եւ
մտանէ
'ի
ջրհորն
եւ
ջուր
տայ.
զի
ովմտանէր
'ի
ջրհորն
եւ
ջուր
տար
ամենայնի,
յետինն
որզինքն
'ի
վեր
քարշէին,
դեւ
հատանէր
զպարանն
եւզմարդն
'ի
ջրհորն
կորուսանէր.
եւ
ասէ
ան
մարդն,
որբարի
էր,
թէ
ինձ
տուէք
զիմ
արեան
գինն.
որ
ես
մտանեմեւ
տամ
ջուր
'ի
վեր.
եւ
առեալ
զարեան
գինն
եւ
մտաւ
'իջրհորն
եւ
ետ
ջուր
հաւասար
ամենեցուն.
եւ
յորժամզինքն
կապէին,
թէ
'ի
վեր
քարշեմք,
դեւն
էհատ
զպարանն.
եւ
առեալ
տարաւ
զմարդն
'ի
մաղազայն,
որ
անդ
կար
'իջրհորն.
եւ
զի
դեւն
այն
էր
այլայկերպ
եւ
դժնիկսեւայդէմ.
եւ
ասէ
ընդ
մարդն
այն,
թէ
հաւանիս
ինձ
թէոչ.
եւ
ասէ
մարդն
այն,
թէ
փառք
Աստուծոյ,
որ
զքեզըստեղծէր
է
եւ
յաւրիներ`
զատ
քոյ
կերպարանքդ,
զայդլուս
երեսդ,
զայդ
ծովաչերդ.
եւ
սկսաւ
գովելզամենայն
տեղիք
իւր
մի
ըստ
միոչէ.
եւ
էր
անդժահայհոտ
գորտ
մի.
եւ
ասաց
դեւն
այն
ընդ
յայրն
յայն,
թէ
իմ
գորտն
ի՞նչ
ազգ
է.
զի
էր
գորտն
այն
յոյժաղտեղի.
եւ
այրն
սկսաւ
եւ
զնայ
գովել
մի
ըստ
միոչէզամենայն
տեղիս
գորտ
այն.
եւ
յան
ժամ
ելեալ
դեւն
եւգորտն
մտին
այլ
ներսի
մաղազայն
եւ
փոխեցան
յայլկերպարան
լուսայփայլ
եւ
եկին
առ
յայրն
յան
եւ
ասեն,
թէ
հիմի
ի՞նչ
տես
ենք.
զի
մեկն
կտըրճի
կերպ
եր
լիալեւ
միուսն
աղչըկան.
եւ
ասաց
այրն
այն,
թէ
գիտէի,
որդուք
հանց
գեղեցիկ
էիք.
նայ
ես
անոր
համար
յառաջնգովեցի։
Եւ
յանժամ
առեալ
դեւն
զան
եւ
էմուտ
'ի
ներսիմաղայզան.
եւ
էցուց
նմայ
զմարդիքն,
զոր
սպանեալ
էր.
եւ
ասէ
ընդ
յայրն
յայն,
թէ
սոքա
ամենայնք
ինձ
չէհաւանեցան.
վասն
այնորիկ
սպանի։
Եւ
դու
ինձհաւանեցար
եւ
դու
առ
քեզ,
որչափ
որ
կարես`
մարգարիտեւ
ակունք,
ոսկի
եւ
արծաթ
եւ
գնայ.
զի
դեւն
ունէր
շատմաղազայն.
եւ
ասէ
այրն
այն.
թէ
ոչ
կարեմ
տանել.
զիջրհորս
խոր
է
եւ
ընկերք
իմ
գնացին։
Յայն
ժամ
առեալդիւին
մազէ
տոպրակ
մի
եւ
էլից
զնայ
ոսկով
եւարծաթով
եւ
մարգարտով
եւ
ակաւք
պատուականաւք
եւառեալ
զինքն
եւ
զտոպրակն
գանծովն
եդ
'ի
հորոյնբերայն
եւ
ասաց.
գնայ։
Եւ
նայ
գնացեալ
էհասկարւանին.
եւ
նոքա
տեսին
եւ
զարմացան,
թէ
որպէսազատեցաւ
'ի
դիւէն
այրն
այն:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
բարի
եւխոնարհ
մարդոյն
Աստուած
աւգնական
է.
եւ
դեւք
ոչկարեն
չար
առնել
նմայ.
զի
ասէ
Սողոմոն,
թէ
արդարնորսողաց
փրծանի.
եւ
փոխանակ
նորա
մատնի
ամբարիշտնեւ
ինքեանք
անկցին։
