Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԺԸ. ԱՒԱԳԵՐԷՑ ԵՒ ՈՐԴԻՆ
(118 V=115 I=124 ag)

Ի քաղաք մի աւագ երէց մի ծերկամեցաւ զորդին իւր քահանայ աւրհնել տալ. եւժողովեցան բազում քահանաք եւ եպիսկոպոսք եւկանկեցան գիշերն 'ի հսկում. եւ յորժամ 'ի յաւրհնելկանկեցան զնորընծայն, յան ժամ 'ի տեսիլ տարանզնորընձայն։ Զի էր բարձր սանդուխտ մի եւ 'իսանդուխտին գլուխն էր զարմանալի դարպաս մի. եւ էրանդ բազմեալ թագաւոր մի եւ համարս առնէր 'իքահան[այ]իցն, եւ բերին զծեր քահանայն 'ի սանդխտինտակն. եւ բերին զինչ կերեալ էր 'ի ժողովրդէն, եդին 'իմի տեղ եւ կապեցին եւ բարձին ծեր քահանային, թէ առեւ ել 'ի վեր եւ համար տուր թագաւորին. եւ նայ ոչկարէր. զի բեռն ծանդր էր եւ սանդուխտն բարձր. եւհրըշտակքն հրեղէն մաղթով մղէր զնայ 'ի յետեւանց եւնայ ոչ կարէր ելանէր։ Յանժամ մի 'ի լուսաւոր արանցնասէ. թողէ՞ք զծերդ. զի զինչ որ առեալ է 'ի ժողովրդէն, որդոյն է կերցուցեալ. եւ ամենայն գիրք ասեն, թէ ովուտէ, ան վճարէ։ Եւ յանժամ բերին զնորընծայն եւբարձին զբեռն նորընձային. եւ նայ ոչ կարէր հանել 'իվերն եւ զհամարն տալ. եւ հրըշտակքն որ մղէր զնայյետեւանցն, կարի խիստ ցաւեցուց եւ նորընձայն 'իցաւուն զարթեաւ եւ փախեաւ եւ ոչ եղեւ քահանայ։ Յայնժամ ասաց եպիսկոպոսն, թէ ի՞նչ պատահեցաւ քեզ, որդեակ, որ չէ լինիս քահանայ. ասէ նորընձայն, թէ այնոր ինձ պատահեցաւ, թէ քեզ ալ էր պատահեալ յառաջն, դու ալ պիտի փաղչէիր յեպիսկոպոսութենէ:

Ցուցանէ առակս, թէ ով ուտէ, ան վճարէ եւ որ փոխ առնու, ան տայ 'ի տէրն. եւ զինչմարդ որ ուտէ եւ ոչ վճարէ, ինքն տալոց է զհամարնառաջի թագաւորին Քրիստոսի, յորժամ գայցէ 'իդատաստան։