ՃԼԱ.
ԱՂԱՒՆԻ
(131
V)
Աղաւնին
բնութեամբ
բարի
էեւ
միայմիտ.
որ
հանապազ
զբուն
եւ
զդադարքն
'ի
մեկտեղ
դնէ.
եւ
թէ`
զինչ
որ
վնաս
որ
գայ
իւրն,
նայ
ինքնզտեղն
ոչ
փոխէ
վասն
միայմտութեան,
բաց
թէ
մահու
չափանհանգիստ
պահեն,
յայլ
տեղ
ոչ
երթայ:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
մարդն,
որբարի
է
բնութեամբ,
նայ
գործքն
չար
մարդոյն
նմայանդէպ
թըւի.
եւ
ատէ
զնայ
մահու
չափ
եւ
անհանգիստպահէ,
եւ
իւր
չարն
ոչ
խայտառակի։
