Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԼԲ. ԱՆՈԽԱԿԱԼ ԽԱՉԵՂՋԵՐԱՒՈՐ ԿԵՆԴԱՆԻ
(132 V=125 I=134 ag)

Կենդանի մի կայ խիստանոխայկալ եւ անվնաս եւ խոտ արծի. եւ մեկ եղջիւր կայ'ի ճակատն եւ ծայրն 'ի վար է եւ ծայրն խաչայձեւ է. եւյորժամ ծարաւի, երթայ 'ի ջուրն եւ եղջիւրովն խառնէզծովն եւ ջուրն քաղցրանայ. եւ ըմբէ ինքն եւ զինչ որկենդանիք կան. զի ամէն կենդանիքն նմայ հային, որ 'իծովն երթայ եւ զջուր խառնէ եղջիւրովն:

Ցուցանէ առակս, թէ ամենայնբարի մարդ չարութիւն ոչ ունի, որպէս այն կենդանին, եւ բարի մարդիքն, վարդապետքն, հայրապետքն, քահանայքն, ճգնաւորքն եւ ընդրեալ մարդիքն, որ ոչունին չարութիւն, նոքա կարող են զդառնքաղցրացուցանել եւ զչարն 'ի բարին դարձուցանել։