Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԼԴ. ԷՇ
(134 V=127 I=135 ag)

Իշուն բնութիւն եւ սահմանքէ. որ 'ի դիժար տեղ անկանի եւ կամ 'ի շաղախ խրի, այլ անտեղովն չի գնար. կենդանիքն եւ անասունքն քան զէշնյիմար ոչ կայ եւ յարապն իշուն յիմար կասէ. եւ մարդմարդոյ կասէ, թէ քան զէշն` անգէտ ես:

Ցուցանէ առակս, թէ մարդնփորձես մեկ հետ, նայ այն է, զոր տեսեր. եւ մարդն 'իվերայ իւր բանին հարկեւոր պիտի կենայ. եւ զան բան, որ մեկ հետ փորձեր է, յալ անձն ոչ առնու. եւ թէտանուտրութիւն եւ թէ այլ մեծութիւն է, յայլն ոչառնու եւ թէ առնու, քան զէշն յիմար է եւ այլ անգէտ։