Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԽԴ. ԿԱՒՇԿԱԿԱՐ ԵՒ ԱՆԱՊԱՏԱԿԱՆ
(114 V=136 I)

Կոշկար մի տաճիկ 'ի Պիրքաղաք նստէր 'ի շուկայն եւ կարէր. եւ գնացաք եւկանկեցաք առ ինքն 'ի դուռն տուքանին. ասաց զայսբանս, թէ . Բ. եղբար կային` Ա. 'ի լեառն զեհետ էր եւ Ա. 'իքաղաքն կոշկար. եւ եկեալ 'ի լեառնէն զեհետն եւ էմուտ'ի կոշկար աղբարն եւ ետես, որ անյան կին մի, որ եկաւմաւտ 'ի կոշկարն եւ ասաց, թէ զիմ կոշիկն մինչեւ աստկարէ. եւ էբաց զսրունքն. եւ ասաց զեհետ աղբարն, թէեղբար ջան, կին այլ մաւտ 'ի քեզ մի թողուր. որ չէգայթակղիս. եւ նայ ասաց. ո՞վ եղբար, դու 'ի լեառն եսզեհէտ եւ աղաւթես, բաց յաւելի այն է. որ 'ի մէջքաղաքի յիստակ եւ բարով կեն[այ]:

Ցուցանէ առակս, որ ասեն թէկայ 'ի քաղաքի, որ չէ կայ յանայպատի. եւ կայյանայպատի, որ ոչ գոյ 'ի քաղաքի. եւ 'ի մէջ քաղաքի այլկայ բարի մարդ, որ չէ կայ յանայպատի։