Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԾԳ. ՍԱԿԱՒԱԽԱՒՍ ԹԱԳԱՒՈՐ ԵՒ ՈՐԴԻՆ
(153 V=144 I)

Էր թագաւոր մի մեծ եւ ունէրորդի մի. եւ զայն որդին ոչ թողուր թագաւորն. որերթար 'ի գինարբուս եւ 'ի մլճիս. որ շատ զրուց չէուսանէր եւ լինէր շատայխաւս. քանզի այն թագաւորնզշատայխաւս մարդն ատէր. եւ յորժամ մեծացաւ որդիթագաւորին, ասաց 'ի հաւատար[իմ] սիրելիս իւր. զիսխնդրէ յիմ հաւրէն եւ ինձ էրաշխաւոր լեր, որ շատ կամքիչ ոչ խաւսիմ 'ի գինարբուսն. եւ նայ խնդրեաց եւերաշխաւոր եկաց նորա, թէ ոչ թողում 'իշատայխաւսութիւն. եւ առեալ տարաւ 'ի մճլիս եւ 'իգինարբուն. եւ ժողովեաց բազում ընկերս ըստ նմանեացորդոյ թագաւորին. եւ նստան 'ի յըմբումն գինոյ. եւըմբեցին զգինին եւ հարբեցան եւ սկսան յանառակ խօսեւ ընդ վար խաղանջմունս. եւ բազում աղտեղի բանսխաւսեցան. եւ տաղտկացան լսելիք որդոյ թագաւորին. եւնայ դարձաւ առ հայրն իւր եւ երկիր էպագ թագաւորինեւ պատմեաց զանառակ խաւս նոցայ եւ հրաժարեաց 'իյայնպիսի մճլիսէն եւ յըմբելեացն:

Ցուցանէ առակս, թէ ոչ է պարտամենայն մարդոյ զեխիլ եւ արբենալ եւ ընդ վարխաւղանջել զի տաղտկանայ հայրն երկնաւոր ընդ վայրխաղանջմունս եւ ընդ շատայխաւսս. որպէս Քրիստոսհրայժարեաց 'ի յանպիսի մճլիսէն եւ հրամայեաց. գուցէծանդրանայցեն սիրտ[ք] ձեր։