Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃԿԵ. ԱՂԱՒԹՔ ԱՂՔԱՏԻ
(165 V)

Այր մի աղքատ երթար 'ի քաղաքմի. 'ի ճանապարհին հիւանդացաւ եւ աղաչէր զԱստուածպատրաստել նմայ գրաստ տանել 'ի շէնն. եւ ահայ գայոմն չարայբարոյ` հարկանէր զնայ. արի յոտն, ասէ. եւշալկէ զքուռակս. զի ոչ կարէ գալ զհետ մաւրն իւրոյ։Եւ յարեաւ եւ լար դառնայպէս. զի ոչ կարէր կանկել. եւայրն չարայբարոյ ոչ դադարէր 'ի հարկանելոյ զնայ. եւնայ ասէ. վա՞յ ինձ, Աստուած իմ, փոխանակթեթեւացուցանելոյ ծանդրացուցեր զվիշտս:

Ցուցանէ առակս, թէ աղքատքնտառապին վասն չքաւորութեան եւ խնդրեն ինչք եւստ[աց]ուածք 'ի յԱստուծոյ. եւ թագաւորքն եւբռնաւորքն, զինչ ունի, զան ալ կողոպտեն եւ թալնեն:

ՃԿԵա. 55 ag Ոմն աղքատ երթայր'ի գիւղ մի. հիւանդացաւ 'ի ճանապարհին եւ աղաչէրզԱստուած պատրաստել նմա գրաստ, որ 'ի շէն տանին զնա։Եւ ահա գայ ոմն չարաբարոյ` հարկանէ զնա բրով եւ ասէ. արի յոտն եւ շալկէ զքուռակս. զի ոչ կարէ գալ 'ի հետմօր իւրոյ։ Նա յարեաւ եւ լայր. զի ոչ կարէր կանգնիլ։Եւ այրն չարաբարոյ ոչ դադարէր 'ի հարկանելոյ զնա։Եւ նա ասէ. վա՛յ ինձ, Աստուած իմ. զի փոխանակթեթեւացուցանելոյ` ծանրացուցեր 'ի վերայ իմ վիշտս:

Ցուցանէ, թէ շատք աղաչենզԱստուած եւ ակն բարւոյ ունին յԱստուծոյ եւ 'իմարդկանէ. եւ գայ տանջանք եւ վիշտք 'ի վերայ նոցա։