Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Fiction  

ՃԿԶ. ՈՒՂՏ ԵՒ ԱՂՈՒԵՍ
(166 V)

Ուղտն եւ աղուէսն եղենեղբարք եւ եկան գետն եւ սկսան անցանել եւ ուղտնէմուտ յառաջայգուն. եւ ասէ աղուէսն. ո՞վ եղբար, խորայգուն է գետդ թէ ոչ. ասէ ուղտն. ծունկսհասանէ. եւ ասէ աղուէսն. վա՞յ ինձ, բաց ծուկն եւծուկ` առաջի ուղտուտ եւ աղուէսուդ:

Ցուցանէ առակս, թէ մեղք կայ, որ մեղք է. եւ մեղք կայ, որ մահու չափ է. զի որք ոչապաշխարեն յառաջայգոյն եւ [ի] հրեղէն ծովն ընկղմին, որ ոչ գոյ հանգիս[տ]. եւ Քրիստոսի փառք յաւիտեանս. ամէն:

Առակաց բանքս է հրաշալի.
Երգողն է սուրբ եւ պանծալի
Ր[ա]բունեաց ր[ա]բուն բարի,
Որոյ Վարդան վերայ կոչի.

Հրեշտակաց պար յորինի,
Առաքելոց աթոռ նստի,
Եւ աներեկ աւրն որ լինի,
Մեզ բարէխաւս առ Տէր լինի: