Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃՀ. ԱՆԴԱՐՁ ԱՂԵՔՍԱՆԴՐԻ
(151 I=17 ag=54 F)

Յորժամ մեռանէր Աղէկսանդր, նա՛ աւսիթ արար, թէ զիս իմ տունն տարէք եւ իմդարպասին արջեւ եւ Ռ. մարդ մերկացուցէք եւ չուլհագուցէք եւ Ռ. մարդ ոսկի սինով ակն եւ մարգարտով եւՌ. ձիոյ ագին եւ բաշն խուզեցէք եւ գէշ եւ բիշիկ, աղեղեւ ռումպ 'ի վերայ կապեցէք եւ ՃՌ. սրաւոր յառաջուղարկեցէք. եւ նոքա նոյնպէս արարին` տարան. եւտեսեալ կնոջն եւ մօրն ոչ արարին սուք. եւ իշխանացնհարցեալ, թէ ընդ է՞ր ոչ արարիք սուգ. ասաց մայրն, թէիմ որդին պատուիրել էր. թէ ճար կար 'ի մահունփրկելու, նա՛ ես ամէնքս 'ի դէմ յուղարկեցի եւ ոչմռեց մահն եւ սուքն պիտի մռէ:

Հան[ց] գիտենանք, որ սուքնմեռելին վտանք է եւ պահողին այլ չէ աւգուտ քանզմեղքն անցել։