Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

ՃՀԶ. ՈՒԽՏԱՒՈՐ ԿԻՆ ԵՒ ԵՐԷՑ
(9 ag=4 F)

Կին մի երթայր յԵրուսաղէմբազում զօրօք եւ բազում ընչիւք. եւ 'ի ճանապարհինհանդիպեալ յեզեր միոյ եկեղեցւոյ. եւ այն եկեղեցւոյդուռն երկու ծառ կայր բուսած` մէկ 'ի յաջ դիհն եւ մէկ'ի ձախն. եւ յանկարծակի յիրեար եկեալ համբուրեցինզիրեար։ Եւ գիտացեալ, զի երէց մի կայր անդ 'իպատարագն. եւ 'ի «Մի ոք յերեխայիցնե համբուրեցինզիրեար։ Եւ ասաց կինն յերէցն, թէ մէկ ջորեբեռն մալքեզ` հանց պատարագ մի ինձ շինէ. եւ մէկ այլ օրնշինեաց եւ չհամբուրեցին զիրեար ծառքն։ Եւ իմացեալզպատճառն` ասաց երէցն, թէ յայն ժամու խորհուրդանկաւ 'ի սիրտս իմ, թէ զջորին այլ պիտի տայ թէ ո՛չ։Խոստմամբ երդումն արար, թէ ջորին այլ քեզ. լուր հանցժամ շինէ։ Եւ մէկ այլ օրն շինեաց եւ ծառքնհամբուրեցին զիրեար. եւ ճշմարիտ եղեալ է եւ ոչ էսուտ։