Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Fiction  

ՄԱ. ՏԱՍՆ ՎԱՃԱՌԱԿԱՆՔ
(115 ag=173 D)

Եւ ահա ժողովեցան մի տեղտասն վաճառականք եւ գնացին ընդ ճանապարհ մի եւ մտինյերկիր մի օտար. եւ յերկիրն այն էր սով եւ իժ եւ օձեւ նեղութիւն. եւ վաճառականքն տարակուսեցան։ Եւանկաւ յետոյ նոցա հրեղէն պարիսպ. եւ ո՛չ կարէինյետս դառնալ. եւ առեալ նեղ ճանապարհ մի երթային`թերեւս գտանիցեն զքաղաք. զի վաճառեսցեն. եւ գնացինամ մի մեծաւ աշխատանօք եւ ոչ գտին զշէն. եւ լալով եւողբալով կոծէին զանձինս իւրեանց։ Եւ ահա բուսաւնոցա թեւ մի արծուոյ. եւ նոքա ջանացին եւ զթեւ միայլ շինեցին։ Եւ հինգն նոցանէ կորեան եւ հինգնթռեան եւ վերացան. եւ տեսին գաւառ մի լուսեղէն. եւթագաւոր քաղաքին առաքեաց առ նոսա զօրականս եւ ասէ. բարի եկիք. ահա քաղաքս առաջի ձեր. յոր տեղ կամիքդուք, հոն հանգիք։ Եւ համբուրեաց թագաւորնզվաճառականսն եւ գովեաց եւ ասէ. վաշ է ձեզ, որ ընդնեղ ճանապարհն եկիք. Եւ մտեալ քաղաքն գտինզվաճառականսն, զորս բազում ժամանակս ցանկային. զի տեսանիցեն. եւ գտին զգանձս եւ զդիպակս եւզկումաշն, զոր կամէին գնել. եւ ուրախացան մեծաւուրախութեամբ։ Ցուցանէ. զի տասն վաճառականք Ադամ էեւ իւր ծնունդքն. եւ այն որ օտար երկիր եւ յիժանոցեւ սով, որ եւ արտաքսեցաք յանմահական դրախտէն եւանկաք յայս աշխարհս, ուր կայ իժ եւ օձ, որ է սատանայ. եւ նեղութեան կամք հոգւով եւ մարմնով։ Եւ այն որթեւ արծուի բուսաւ, այն հաւատն է. որ Աստուածյերկնից յերկիր իջաւ եւ հաւատս ետ մարդկան։ Եւ այնոր ջանացին եւ թեւ մի եւս ինքեանք շինեցին, այն նոքաեն, որք ջանացին եւ բարի գործեցին. մէկ թեւ` հաւատքն. մէկ` բարեգործութիւնն. եւ այն հինգն որք կորեան, այննոքա են, որ մեղս գործեցին եւ կորեան ձեռնսատանայի, որք են դասք ձախակողմանցն, որք կոչինյիմարք կուսանք։ Եւ այնք որք թռեան, նոքա են, որքլացին եւ սգացին, զանձինս իւրեանց չարչարեցին վասնարքայութեանն, որք են դասք աջակողմանցն, որք կոչինիմաստունք կուսանք։ Եւ այն լուսեղէն գաւառն երկնիցարքայութիւնն է, քաղաքն անդրանկաց` վերիննԵրուսաղէմ։ Թագաւորն Աստուած է, եւ զօրականքհրեշտակքն. որ եւ Աստուած բազում հրեշտակս առաքէ, յորժամ մեռանի արդարն. եւ գովեն զարդարսն, որքզերկրաւոր կեանս արհամարհեցին։ Եւ համբուրէԱստուած զարդարսն եւ ասէ. վաշ է ձեզ, որ ընդ նեղճանապարհն եկիք, որպէս ինքն ասաց. նեղ է ճանապարհնեւ անձուկ է դուռն, որ տանի կեանսն յաւիտենից. եւսակաւք են, որք գտանեն զնա։ Նեղ ճանապարհզչարչարանսն ասէ եւ որ նեղութեանց համբերէ. եւ այնոր գտանէ բեհեզս ծիրանիս եւ զդիպակս եւ զակունս, որէ բարեգործութիւնն, պահքն, սէրն, համբերութիւնն եւայլ բազում։ Եւ այն զի գտին զվաճառականսն, զորս 'իբազում ժամանակս ցանկային տեսանել. որ եւ արդարքնոր չափ էին յայս կեանքս, նա ցանկային. զի տեսանիցենզմարգարէսն եւ զառաքեալսն եւ զհայրապետսն եւզմարտիրոս[ս]ն, որ եւ գտին զարդարսն, զորս ցանկայինտեսանել։ Տասն վաճառականք զտասն կուսանս ասէ։ Եւայն որ հինգն կորեան, այն զյիմար կուսանսն ասէ. եւայն որ հինգն ապրեցան եւ թռեան, զիմաստուն կուսանսնասէ, որք թռեան արդարութեամբ։